Mr 1470 - Fish

Here I sit in my bones, on the bones upon the hill

Staring out at the wild, blue yonder

Digging deep, I’d found buttons in my pockets

Naked now my skin begins to crawl

I dream Suits, I see Suits

Looking back, was there ever such a moment

Immersed in mystery I was witnessing a crime

Digging deep I came across a murder

Among the roots of our spreading family tree

We learned to love, we learned to kill

We taught ourselves to rule the world

I dream Suits, I see Suits

Do you see Suits, can you dream Suits?

There I stood, face pressed against the window

I know his number, but I’ll never know his name

Behind the glass buried in the sockets

A recognition, my skin begins to crawl

We learned to love, we learned to kill

We taught ourselves to rule this world

But who’s the one we’re frightened of

We are the sons of 1470

The geese fly chevrons cross the night sky

Heading south, the hunters lead them on

Jets trail the hems of skirts of angels

A train threads along that very floor

So here we live in our bones, on the bones beneath the soil

Staring out, mortal in the darkness

Digging deep we try to find the answers

To all the questions that hatch within our skulls

We learned to love, we learned to kill

We taught ourselves to rule this world

For who’s the one we’re frightened of?

We are the son of 1470

I dream of Suits.

Do you dream Suits?

Hier zit ik in mijn botten, op de botten op de heuvel

Starend naar het wilde, blauwe daarginds

Als ik diep graaf, had ik knopen in mijn zakken gevonden

Naakt begint mijn huid nu te kruipen

Ik droom Suits, ik zie Suits

Terugkijkend, was er ooit zo'n moment?

Ondergedompeld in mysterie was ik getuige van een misdaad

Diep gravend kwam ik een moord tegen

Onder de wortels van onze zich verspreidende stamboom

We leerden liefhebben, we leerden doden

We hebben onszelf geleerd om over de wereld te heersen

Ik droom Suits, ik zie Suits

Zie je Suits, kun je Suits dromen?

Daar stond ik, met mijn gezicht tegen het raam gedrukt

Ik ken zijn nummer, maar ik zal zijn naam nooit weten

Achter het glas begraven in de stopcontacten

Een herkenning, mijn huid begint te kruipen

We leerden liefhebben, we leerden doden

We hebben onszelf geleerd deze wereld te regeren

Maar voor wie zijn we bang?

Wij zijn de zonen van 1470

De ganzen vliegen chevrons door de nachtelijke hemel

Op weg naar het zuiden leiden de jagers hen verder

Stralen volgen de zoom van rokken van engelen

Een trein rijdt over diezelfde verdieping

Dus hier leven we in onze botten, op de botten onder de grond

Starend naar buiten, sterveling in de duisternis

Als we diep graven, proberen we de antwoorden te vinden

Op alle vragen die in onze schedels uitkomen

We leerden liefhebben, we leerden doden

We hebben onszelf geleerd deze wereld te regeren

Want voor wie zijn we bang?

Wij zijn de zoon van 1470

Ik droom van Suits.

Droom je van Suits?