Internal Exile - Fish

I saw a blue umbrella in Princes Street Gardens

Heading out west for the Lothian Road

An Evening News stuffed deep in his pocket

Wrapped up in his problems to keep away the cold

Grierson’s spirit haunts the dockyards

Where the only men working are on

Documentary crews

Shooting film as the lines get longer

As the seams run out, as the oil runs dry

Chorus: Hey there laddie, Internal Exile!

When will you realise we’ve got to let go?

Hey there lassie, Internal Exile!

When will you realise we’ve got to let go?

Starlings wheeling round Georgian spires

And the fires of Grangemouth burn the skies

A lion sleeps in a tenement close

In a country that’s tired and deaf to his roar

They bury a wasteland deep in the wilderness

Poison the soil and reap the harvest

Of blind indifference, greed and apathy

Sowed way back in our history

The fish are few the harbours empty

The keels now rot on our oil slicked shores

The sheep are gone, the farms deserted

We’re out of sight and we’re out of mind

Like our fathers before us

We’ve eyes for America

Dream of a new life on foreign shores

But wherever we go, we’ll always know

That the land we stand on, is never our own

Ik zag een blauwe paraplu in Princes Street Gardens

Op weg naar het westen voor de Lothian Road

Een Avondnieuws diep in zijn zak gepropt

Verpakt in zijn problemen om de kou weg te houden

Griersons geest spookt door de scheepswerven

Waar de enige mannen aan het werk zijn

Documentaireploegen

Film opnemen naarmate de lijnen langer worden

Naarmate de naden opraken, terwijl de olie opdroogt

Refrein: Hey daar jongen, interne ballingschap!

Wanneer realiseer je je dat we moeten loslaten?

Hey daar lassie, interne ballingschap!

Wanneer realiseer je je dat we moeten loslaten?

Spreeuwen draaien rond Georgische torenspitsen

En de vuren van Grangemouth verbranden de lucht

Een leeuw slaapt in een huurkazerne in de buurt

In een land dat moe en doof is voor zijn gebrul

Ze begraven een woestenij diep in de wildernis

Vergiftig de grond en oogst de oogst

Van blinde onverschilligheid, hebzucht en apathie

Lang geleden in onze geschiedenis gezaaid

Er zijn maar weinig vissen, de havens zijn leeg

De kielen rotten nu weg op onze met olie besmeurde kusten

De schapen zijn weg, de boerderijen verlaten

We zijn uit het zicht en we zijn uit het hart

Zoals onze vaders voor ons

We hebben ogen voor Amerika

Droom van een nieuw leven aan buitenlandse kusten

Maar waar we ook gaan, we zullen het altijd weten

Dat het land waarop we staan, nooit van ons is