High Wood - Fish

Chill, break of day

A light frost thawing

Sun, pale and grey

A spectral morning

Tractors crawl, horsepower straining

Carve the earth, the ploughshares turning

The sod that hides where dead men lie

The lost and fallen of wars gone by

Gathering the iron harvest

Reminders of their bloody madness

Whose bones in furrows sometimes rise

To plead to be identified

To join the ranks of comrade soldiers

Buried beneath the bleached, white crosses

Names and numbers cut in stone

The regiment they called their home

The age they reached, the day they died

Their memory is all that does survive

In tended graves they rest in peace

Their battle finally over

The rolling, trembling thunder

Rides the ridge of Bazentin

Detonations scatter clouds of crows

The tree line offers refuge

To the wide-eyed, startled deer

Launch, plunging through the bracken

They head into the shadows

Of the High Wood

The oaks majestic, standing proud and tall

Holding their position on a landscape lost in time

The roots dug in the sore contested ground

The gnarled and twisted timbers betray the battle scars of yore

The wood will rise, the wood will fall, the circle is unbroken

The wounds will heal in rings of time, the circle is unbroken

Half buried in the forest floor decay

Broken, rusting weaponry beneath the fallen leaves

The shells that failed still hold their deadly load

Dormant in the undergrowth, their promise only stalled

The wood will rise, the wood will fall, the circle is unbroken

The wounds will heal in rings of time, the circle is unbroken

The wood will rise, the wood will fall, the circle is unbroken

The wounds will heal in rings of time, the circle is unbroken

In the darkness of the High Wood

It’s so dense I can hardly breathe

A stark and muffled silence

I stand alone amongst the trees

Are they ghosts or moving shadows?

Are they spirits gone before?

Are these the restless souls still wandering

The ones that were forsaken

In the High Wood?

Chill, pauze van de dag

Een lichte vorst ontdooit

Zon, bleek en grijs

Een spectrale ochtend

Tractoren kruipen, pk's spannen

Snijd de aarde, de ploegscharen draaien

De zode die verbergt waar dode mannen liggen

De verloren en gevallenen van voorbije oorlogen

Het verzamelen van de ijzeroogst

Herinneringen aan hun bloedige waanzin

Wiens botten in de voren soms omhoog komen?

Om te pleiten om geïdentificeerd te worden

Om je aan te sluiten bij de gelederen van kameraadsoldaten

Begraven onder de gebleekte, witte kruisen

Namen en nummers in steen gehouwen

Het regiment dat ze hun thuis noemden

De leeftijd die ze bereikten, de dag dat ze stierven

Hun geheugen is het enige dat overleeft

In verzorgde graven rusten ze in vrede

Hun strijd is eindelijk voorbij

De rollende, trillende donder

Berijdt de bergkam van Bazentin

Ontploffingen verspreiden wolken van kraaien

De boomgrens biedt toevluchtsoord

Aan het geschrokken hert met grote ogen

Lanceer, duik door de varens

Ze gaan de schaduw in

Van het hoge bos

De majestueuze eiken, trots en lang staan

Houden hun positie op een landschap verloren in de tijd

De wortels groeven in de zere omstreden grond

De knoestige en verwrongen balken verraden de littekens van de strijd van weleer

Het hout zal stijgen, het hout zal vallen, de cirkel is ongebroken

De wonden zullen in ringen des tijds genezen, de cirkel is ongebroken

Half begraven in het verval van de bosbodem

Gebroken, roestende wapens onder de gevallen bladeren

De granaten die faalden, houden nog steeds hun dodelijke lading vast

Slapen in het kreupelhout, hun belofte kwam alleen tot stilstand

Het hout zal stijgen, het hout zal vallen, de cirkel is ongebroken

De wonden zullen in ringen des tijds genezen, de cirkel is ongebroken

Het hout zal stijgen, het hout zal vallen, de cirkel is ongebroken

De wonden zullen in ringen des tijds genezen, de cirkel is ongebroken

In de duisternis van het Hoge Woud

Het is zo dicht dat ik bijna niet kan ademen

Een grimmige en gedempte stilte

Ik sta alleen tussen de bomen

Zijn het geesten of bewegende schaduwen?

Zijn het eerder overleden geesten?

Zijn dit de rusteloze zielen die nog steeds ronddolen?

Degenen die werden verlaten

In het hoge bos?