Blind Curve - Fish

Last night you said I was cold, untouchable

A lonely piece of action from another town

I just want to be free, I’m happy to be lonely

Can’t you stay away?

Just leave me alone with my thoughts

Just a runaway, just a runaway, I’m saving myself

Strung out below a necklace of carnival lights

Cold moan, held on the crest of the night

I’m too tired to fight

So now we’re passing strangers, at single tables

Still trying to get over, still trying to write love songs for passing strangers

All those passing strangers

And the twinkling lies, all those twinkling lies

Sparkle with the wet ink on the paper

Oh I remember Toronto when Mylo went down

And we sat and we cried on the phone

I never felt so alone

He was the first of our own

Some of us go down in a blaze of obscurity

Some of us go down in a haze of publicity

The price of infamy, the edge of insanity

Another Holiday Inn, another temporary home

And an interviewer threatened me with a microphone

'talk to me, won’t you tell me your stories.

'

So I talked about conscience and I talked about pain

And he looked out the window and it started to rain

I thought maybe I’ve already gone crazy

So I reached for a bottle and he reached for the door

And I picked up the sleeping pills crushed on the floor

Inviting me to a casual obscenity

It would be incredible if we could retrace all the times that we lived here

All the collisions

Wasted, I’ve never been so wasted

I’ve never been this far out before

Perimeter walk

There’s a presence here

I feel could have been ancient, I could have been mystical

There’s a presence

A childhood, my childhood

My childhood, childhood

A misplaced childhood

My childhood, a misplaced childhood

Give it back to me, give it back to me

A childhood, that childhood, that childhood, that childhood, that childhood

Oh please give it back to me

I saw a war widow in a launderette

Washing the memories from her husband’s clothes

She had medals pinned to a threadbare greatcoat

A lump in her throat with cemetery eyes

I see convoys curbcrawling West German autobahns

Trying to pick up a war

They’re going to even the score

Oh… I can’t take any more

I see black flags on factories

Soup ladles poised on the lips of the poor

I see children with vacant stares, destined for rape in the alleyways

Does anybody care, I can’t take any more!

Should we say goodbye?

Hey

I see priests, politicians?

The heroes in black plastic body-bags under nations' flags

I see children pleading with outstretched hands, drenched in napalm,

this is no Vietnam

I can’t take any more, should we say goodbye

How can we justify?

They call us civilised!

Gisteravond zei je dat ik koud was, onaantastbaar

Een eenzaam stukje actie uit een andere stad

Ik wil gewoon vrij zijn, ik ben blij om eenzaam te zijn

Kun je niet wegblijven?

Laat me alleen met mijn gedachten

Gewoon een wegloper, gewoon een wegloper, ik red mezelf

Geregen onder een ketting van carnavalslichtjes

Koud gekreun, vastgehouden op de top van de nacht

Ik ben te moe om te vechten

Dus nu passeren we vreemden, aan losse tafels

Ik probeer er nog steeds overheen te komen, probeer nog steeds liefdesliedjes te schrijven voor voorbijgaande vreemden

Al die passerende vreemden

En de fonkelende leugens, al die fonkelende leugens

Schitter met de natte inkt op het papier

Oh, ik herinner me Toronto toen Mylo ten onder ging

En we zaten en we huilden aan de telefoon

Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld

Hij was de eerste van ons zelf

Sommigen van ons gaan ten onder in een gloed van vergetelheid

Sommigen van ons gaan ten onder in een waas van publiciteit

De prijs van schande, de rand van waanzin

Nog een Holiday Inn, nog een tijdelijke woning

En een interviewer bedreigde me met een microfoon

'praat met me, wil je me je verhalen niet vertellen.

'

Dus ik had het over het geweten en ik had het over pijn

En hij keek uit het raam en het begon te regenen

Ik dacht dat ik misschien al gek was geworden

Dus ik pakte een fles en hij reikte naar de deur

En ik pakte de slaappillen die op de grond waren geplet

Mij ​​uitnodigen voor een informele obsceniteit

Het zou ongelooflijk zijn als we alle tijden konden nagaan dat we hier leefden

Alle botsingen

Verspild, ik ben nog nooit zo verspild geweest

Ik ben nog nooit zo ver weg geweest

Omtrek lopen

Er is hier een aanwezigheid

Ik voel dat het oud had kunnen zijn, ik had mystiek kunnen zijn

Er is een aanwezigheid

Een jeugd, mijn jeugd

Mijn jeugd, jeugd

Een misplaatste jeugd

Mijn jeugd, een misplaatste jeugd

Geef het terug aan mij, geef het terug aan mij

Een jeugd, die jeugd, die jeugd, die jeugd, die jeugd

Oh, geef het alsjeblieft terug aan mij

Ik zag een oorlogsweduwe in een wasserette

De herinneringen uit de kleren van haar man wassen

Ze had medailles op een versleten overjas gespeld

Een brok in haar keel met kerkhofogen

Ik zie konvooien die West-Duitse autosnelwegen beteugelen

Proberen een oorlog op te pikken

Ze gaan de score gelijk maken

Oh... ik kan niet meer aan

Ik zie zwarte vlaggen op fabrieken

Soeplepels klaar op de lippen van de armen

Ik zie kinderen met lege blikken, bestemd voor verkrachting in de steegjes

Kan het iemand iets schelen, ik kan er niet meer tegen!

Moeten we afscheid nemen?

Hoi

Ik zie priesters, politici?

De helden in zwarte plastic lijkzakken onder de vlaggen van landen

Ik zie kinderen smeken met uitgestrekte handen, gedrenkt in napalm,

dit is geen Vietnam

Ik kan niet meer aan, moeten we afscheid nemen?

Hoe kunnen we rechtvaardigen?

Ze noemen ons beschaafd!