Black Canal - Fish

They’ll always find a place for you in the sidewalk cafes

No one ventures into the streets these days

Except strangers and those like me, looking for work

I noticed the smell when I got off the bus

And traced it down to a canal that ran

Right through the heart of the city

Like an open vein full of black rotten blood

A mirror surface broken only by the bubbles of gas

Escaping from the stagnating mess that lay on the bottom

Fuelled by the chemicals and effluent of the city

Which was fed, in turn, by the barges and the ships

That followed that line and created the waves across that

Surface to the dockside where they unloaded their holds

The swarms of people clambering over them

I sat down in a cafe and I was holding my own

And minding my own business

And a voice spoke in my ears as if it recognized

That I was questioning the source of the smell

Have another beer boy, take it with a pinch of snuff

And my eyes were bedazzled, by the jewels in his silken cuff

And a voice rolled out from an ashen cloud from behind a long cigar

Son, you’ll never need to smell the black canal

It was as if he’d read my mind, as if he expected it

And, as the afternoon was wasted, I became aware

I was becoming wrapped up in his world

I became aware of the smell from the bouquet in his buttonhole

It was taking me away from the canal

And away from my questions

I was aware that the perfumes were all around us

And he sold me the city, well at least he tried to with all his stories

All the silks out of China

And all the satins out of Spain

All the powders for your noses

Will keep the stench at bay

Have another beer boy, take it with a pinch of snuff

Your eyes will be bedazzled, by the jewels in my scented cuff

And a voice rolled out from an ashen cloud from behind a long cigar

Son, you’ll never need to smell this black canal

And my world was spinnin', my head was awash

With this promises and his beer

And I looked up as he reached down

And snorted the flower in his buttonhole

He smiled and his eyes lied

I was staring at a suit with no soul

No matter how you wash them

How you scrub and bleach and boil

You’ll never get rid of the smell of the black canal

Of the black canal

Black canal

The black canal

The black canal

The black canal

(Derek Dick/Foss Paterson)

Ze vinden altijd wel een plekje voor je in de terrasjes

Niemand waagt zich tegenwoordig de straat op

Behalve vreemden en mensen zoals ik, op zoek naar werk

Ik merkte de geur op toen ik uit de bus stapte

En getraceerd naar een kanaal dat liep

Dwars door het hart van de stad

Als een open ader vol zwart rot bloed

Een spiegeloppervlak dat alleen wordt gebroken door de gasbellen

Ontsnappen aan de stagnerende puinhoop die op de bodem lag

Gevoed door de chemicaliën en het afvalwater van de stad

Die op zijn beurt werd gevoed door de aken en de schepen

Dat volgde die lijn en creëerde de golven daarover

Kom naar de kade waar ze hun ruimen hebben uitgeladen

De zwermen mensen die eroverheen klauteren

Ik ging zitten in een café en ik hield mijn mannetje

En me met mijn eigen zaken bemoeien

En een stem sprak in mijn oren alsof hij het herkende

Dat ik de bron van de geur in twijfel trok

Neem nog een bierjongen, neem het met een snufje snuiftabak

En mijn ogen waren verblind door de juwelen in zijn zijden manchet

En een stem rolde uit een asgrauwe wolk van achter een lange sigaar

Zoon, je hoeft de zwarte gracht nooit meer te ruiken

Het was alsof hij mijn gedachten had gelezen, alsof hij het verwachtte

En toen de middag verspild was, realiseerde ik me dat

Ik raakte verstrikt in zijn wereld

Ik werd me bewust van de geur van het boeket in zijn knoopsgat

Het bracht me weg van het kanaal

En weg van mijn vragen

Ik wist dat de parfums overal om ons heen waren

En hij verkocht me de stad, tenminste dat probeerde hij met al zijn verhalen

Alle zijde uit China

En alle satijnen uit Spanje

Alle poeders voor je neus

Zal de stank op afstand houden

Neem nog een bierjongen, neem het met een snufje snuiftabak

Je ogen zullen verblind zijn door de juwelen in mijn geurende manchet

En een stem rolde uit een asgrauwe wolk van achter een lange sigaar

Zoon, je hoeft deze zwarte gracht nooit meer te ruiken

En mijn wereld draaide, mijn hoofd was overspoeld

Met deze beloften en zijn bier

En ik keek op toen hij naar beneden reikte

En snoof de bloem in zijn knoopsgat

Hij glimlachte en zijn ogen logen

Ik staarde naar een pak zonder ziel

Hoe je ze ook wast

Hoe je schrobt en bleekt en kookt

Je raakt nooit meer af van de geur van het zwarte kanaal

Van het zwarte kanaal

Zwarte gracht

Het zwarte kanaal

Het zwarte kanaal

Het zwarte kanaal

(Derek Dick/Foss Paterson)