Bitter Suite - Fish

A spider wanders aimlessly within the warmth of a shadow

Not the regal creature of border caves

But the poor, misguided, directionless familiar of some obscure Scottish poet

The mist crawls from the canal

Like some primordial phantom of romance

To curl, under a cascade of neon pollen

While I sit tied to the phone like an expectant father

Your carnation will rot in a vase

A train sleeps in a siding

The driver guzzles another can of lager, lager

To wash away the memories of a Friday night down at the club

She was a wallflower at sixteen, she’ll be a wallflower at thirty four

Her mother called her beautiful

Her daddy said, «a whore»

The sky was bible black in Lyon, when I met the Magdalene

She was paralyzed in a streetlight

She refused to give her name

And a ring of violet bruises

They were pinned upon her arm

Two hundred francs for sanctuary and she led me by the hand

To a room of dancing shadows where all the heartache disappears

And from glowing tongues of candles I heard her whisper in my ear

'J'entend ton coeur', 'j'entend ton coeur'

I can hear your heart, I can hear your heart, I can hear your heart

Hear your heart

I hear your heart

It’s getting late, for scribbling and scratching on the paper

Something’s gonna give under this pressure, and the cracks are already

beginning to show

It’s too late

The weekend career girl never boarded the plane

They said this could never happen again

Oh, so wrong, so wrong

This time it seems to be another misplaced rendezvous

This time, it’s looking like another misplaced rendezvous

With you

The parallel of you, you

On the outskirts of nowhere

On the ringroad to somewhere

On the verge of indecision

I’ll always take the roundabout way

Waiting on the rain

For I was born with a habit, from a sign

The habit of a windswept thumb, and the sign of the rain

Rain on me, rain

It’s started raining

Een spin dwaalt doelloos rond in de warmte van een schaduw

Niet het koninklijke schepsel van grensgrotten

Maar de arme, misleide, richtingloze bekende van een obscure Schotse dichter

De mist kruipt uit het kanaal

Als een oerfantoom van de romantiek

Om te krullen, onder een waterval van neonpollen

Terwijl ik vastgebonden aan de telefoon zit als een aanstaande vader

Je anjer zal rotten in een vaas

Een trein slaapt in een zijspoor

De chauffeur slurpt nog een blikje pils, pils

Om de herinneringen aan een vrijdagavond in de club weg te spoelen

Ze was een muurbloempje op haar zestiende, ze zal een muurbloempje zijn op haar vierendertig

Haar moeder noemde haar mooi

Haar vader zei: «een hoer»

De lucht was bijbelzwart in Lyon, toen ik de Magdalena ontmoette

Ze was verlamd in een straatlantaarn

Ze weigerde haar naam te geven

En een ring van paarse blauwe plekken

Ze waren vastgemaakt aan haar arm

Tweehonderd francs voor heiligdom en ze leidde me bij de hand

Naar een kamer met dansende schaduwen waar al het verdriet verdwijnt

En van gloeiende tongen van kaarsen hoorde ik haar fluisteren in mijn oor

'J'entend ton coeur', 'j'entend ton coeur'

Ik kan je hart horen, ik kan je hart horen, ik kan je hart horen

Hoor je hart

Ik hoor je hart

Het wordt laat, voor het krabbelen en krabben op het papier

Onder deze druk zal er iets bezwijken, en de scheuren zijn er al

begint te laten zien

Het is te laat

Het weekendcarrièremeisje ging nooit aan boord van het vliegtuig

Ze zeiden dat dit nooit meer kon gebeuren

Oh, zo fout, zo fout

Deze keer lijkt het weer een misplaatste afspraak te zijn

Deze keer ziet het eruit als weer een misplaatste afspraak

Met jou

De parallel van jou, jij

Aan de rand van nergens

Op de ringweg naar ergens

Op het punt van besluiteloosheid

Ik neem altijd de rotonde

Wachten op de regen

Want ik ben geboren met een gewoonte, uit een teken

De gewoonte van een winderige duim en het teken van de regen

Regen op mij, regen

Het begint te regenen