Сирень - Федя Карманов

Загулял ветерок и на север наведался сдуру

Залетел на чуток рассказал что идет весна

И с далекой поры будто свежестью чистой пахнуло

Позабытой тропой память в прошлое унесла прошел и до утра и на улице сиень

цвела.

Тогда на улице сирень цвела

тогда ночная кутерьма звала

Гитары звон и песни до утра до утра

торопился жить

Тогда на улице сирень цвела

тогда ночная кутерьма звала

Да вот длиннее стали вечера вечера некуда спешить

Где попало кружил как умел так и жил немудрено

От веселых годков далеконько уж умотал

Там остались цветущие липы зеленые клены

И сирень распустившись осталася где-то там

Тогда на улице сирень цвела

тогда ночная кутерьма звала

Гитары звон и песни до утра до утра торопился жить

Тогда на улице сирень цвела

тогда ночная кутерьма звала

Да вот длиннее стали вечера вечера некуда спешить

Загулял ветерок и на север наведался сдуру

Залетел на чуток рассказал что идет весна

И с далекой поры будто свежестью чистой пахнуло

Позабытой тропой память в прошлое унесла

De wind blies en bezocht dwaas het noorden

Vloog een beetje te horen dat de lente eraan komt

En uit een verre tijd rook het naar schone frisheid

Het vergeten pad droeg de herinnering naar het verleden en ging door tot de ochtend en op straat blauw

bloeide.

Toen bloeide de sering op straat

toen riep de nachtelijke commotie

Gitaren rinkelen en liedjes tot de ochtend tot de ochtend

haast om te leven

Toen bloeide de sering op straat

toen riep de nachtelijke commotie

Ja, de avonden van de avond zijn langer geworden, er is geen haast meer

Waar hij ook zo goed mogelijk omcirkelde, hij leefde geen wonder

Ik heb verre van leuke jaren

Er waren bloeiende linden groene esdoorns

En de sering, die bloeide, bleef daar ergens

Toen bloeide de sering op straat

toen riep de nachtelijke commotie

Gitaren rinkelen en liedjes tot de ochtend tot de ochtend in een haast om te leven

Toen bloeide de sering op straat

toen riep de nachtelijke commotie

Ja, de avonden van de avond zijn langer geworden, er is geen haast meer

De wind blies en bezocht dwaas het noorden

Vloog een beetje te horen dat de lente eraan komt

En uit een verre tijd rook het naar schone frisheid

Vergeten pad herinnering nam het verleden mee