The Last of Vitality - Evoken

I watched…

From mountains of spirit

Where gods claim the universe

I watched…

As life lingered in sordid desperation

My hidden, true form

Became a mask of solitude

A prodigal reflection

Of human depreciation

Utter isolation approaching nirvana

Beckoning me to my womb…

Back to the earth

The end arrives peacefully — with silent finality

So swift, across cons

Not even legend remained

Streams of pain descend

Like purifying waters

In this hideous bliss — I taste the last of vitality

Ik keek…

Van bergen van geest

Waar goden het universum claimen

Ik keek…

Terwijl het leven voortduurde in smerige wanhoop

Mijn verborgen, ware vorm

Werd een masker van eenzaamheid

Een verloren reflectie

Van menselijke waardevermindering

Totale isolatie nadert nirvana

Ze wenken me naar mijn baarmoeder...

Terug naar de aarde

Het einde komt vredig - met een stille finaliteit

Dus snel, over de nadelen heen

Zelfs de legende bleef niet over

Stroomen van pijn dalen af

Als zuiverende wateren

In deze afschuwelijke gelukzaligheid proef ik de laatste levenskracht