Of Purest Absolution - Evoken

The tolling of cathedral bells

Aloft in the still black chamber

Calling forth the faithful

From lives of wretchedness

They rise in acquiescence

To the temples anguished chime

Searching for their sins atonement

And be spared the eternal fires

You would bleed for your safe haven

Salvations veiled in the candles dancing flame

As the solemn gaze of marble icons

Falls dreaded upon thy soul

Withered limbs kneel in prayer

To cleanse each brow of sin

Stricken with the grief of age

Let deaths knell softly ring

A distant sound: summoning

Through the quietude

Is it the voice of God?

Hollow words resound

Through catacombs of long suffering grief

The silence ruptured forevermore

The bells of the tower haven now fallen silent

And the voice of god

Summons me no more

Het luiden van kathedraalklokken

Boven in de nog zwarte kamer

De gelovigen oproepen

Van levens van ellende

Ze stijgen in berusting

Naar de tempels gekwelde bel

Op zoek naar hun zonden verzoening

En blijf gespaard voor de eeuwige vuren

Je zou bloeden voor je veilige haven

Reddingen gesluierd in de dansende vlam van kaarsen

Als de plechtige blik van marmeren iconen

Valt gevreesd op uw ziel

Verdorde ledematen knielen in gebed

Om elke wenkbrauw van zonde te reinigen

Getroffen door het verdriet van de leeftijd

Laat de dood zachtjes rinkelen

Een geluid in de verte: oproepen

Door de stilte

Is het de stem van God?

Holle woorden weerklinken

Door catacomben van lang lijdend verdriet

De stilte verbrak voor altijd

De klokken van de torenhaven zijn nu stil gevallen

En de stem van god

Roept me niet meer op