Pavor Nocturnus - Evoken

Thoughts migrate nowhere, sullen birds of prey

Swallowed by jet black dreams of death in foul slumber

A world beyond affliction;

When the calling lulls us into our infinite beds

And the droning pulse of nihilism mocks us

From across lightless fissures of consciousness

Writhing… Burning

Alive only to host the Stygian torment

Pitied we are

When deep sleep falls upon mankind

Hopeless we fall

Into the fathomless depths of this virulent dream

And from the haunted arms of Morpheus

We arise to a different despair

Note: Same as Reverie in Tears

Gedachten migreren nergens heen, norse roofvogels

Opgeslokt door gitzwarte dromen van de dood in een slechte slaap

Een wereld voorbij kwelling;

Wanneer de roeping ons in onze oneindige bedden wiegt

En de dreunende polsslag van het nihilisme bespot ons

Van over lichtloze kloven van het bewustzijn

kronkelend... brandend

Alleen in leven om de Stygische kwelling te organiseren

Jammer dat we zijn

Wanneer diepe slaap op de mensheid valt

Hopeloos vallen we

In de peilloze diepten van deze virulente droom

En uit de spookachtige armen van Morpheus

We komen uit een andere wanhoop

Opmerking: hetzelfde als Mijmerij in Tranen