Нас разделяет материк - Евгений Кемеровский

Я сегодня опять не усну

Не даёт мне покоя пурга

Где — то там ведь встречают весну,

А у нас здесь снега и снега

Сколько раз ни искал я ответ,

Но и ты знать его не могла

Почему где — то снова рассвет,

А у нас беспросветная мгла

Нас разделяет материк, нас разделяют берега,

А я к одной тебе привык и ты одна мне дорога,

Но бесконечен материк и далеки те берега,

А я к одной тебе привык и ты одна мне дорога

Не ответит мне твой телефон

Видно ветер порвал провода

И опять будет снится мне сон

Расстаёмся с тобой навсегда

И синоптики снова мне врут

Что циклон унесёт облака,

А у вас уже вишни цветут,

А у нас всё метели пока

Нас разделяет материк, нас разделяют берега,

А я к одной тебе привык и ты одна мне дорога,

Но бесконечен материк и далеки те берега,

А я к одной тебе привык и ты одна мне дорога

Но бесконечен материк и далеки те берега,

А я к одной тебе привык и ты одна мне дорога,

Но бесконечен материк и далеки те берега,

А я к одной тебе привык и ты одна мне дорога,

Но бесконечен материк и далеки те берега,

А я к одной тебе привык и ты одна мне дорога

Ik zal niet meer slapen vandaag

De sneeuwstorm geeft me geen rust

Ergens daar ontmoeten ze tenslotte de lente,

En we hebben hier sneeuw en sneeuw

Hoe vaak heb ik naar een antwoord gezocht,

Maar je kon hem ook niet kennen

Waarom is het ergens weer ochtend,

En we hebben een hopeloze waas

We zijn gescheiden door het vasteland, we zijn gescheiden door de kust,

En ik ben alleen aan jou gewend, en jij alleen bent mij dierbaar,

Maar het vasteland is eindeloos en die kusten zijn ver,

En ik ben eraan gewend dat jij en jij alleen mij dierbaar zijn

Je telefoon beantwoordt me niet

Je kunt zien dat de wind de draden brak

En weer zal ik dromen

We nemen voor altijd afscheid van je

En de weersvoorspellers liegen weer tegen me

Dat de cycloon de wolken zal wegblazen

En je kersen staan ​​al in bloei,

En we hebben nog steeds sneeuwstormen

We zijn gescheiden door het vasteland, we zijn gescheiden door de kust,

En ik ben alleen aan jou gewend, en jij alleen bent mij dierbaar,

Maar het vasteland is eindeloos en die kusten zijn ver,

En ik ben eraan gewend dat jij en jij alleen mij dierbaar zijn

Maar het vasteland is eindeloos en die kusten zijn ver,

En ik ben alleen aan jou gewend, en jij alleen bent mij dierbaar,

Maar het vasteland is eindeloos en die kusten zijn ver,

En ik ben alleen aan jou gewend, en jij alleen bent mij dierbaar,

Maar het vasteland is eindeloos en die kusten zijn ver,

En ik ben eraan gewend dat jij en jij alleen mij dierbaar zijn