Баллада о любви - Евгений Кемеровский

Когда вода всемирного потопа вернулась вновь в границы берегов,

Из пены уходящего потока на берег тихо выбралась любовь.

И растворилась в воздухе до срока, а срока было сорок сороков.

И чудаки - еще такие есть - вдыхают полной грудью эту смесь.

И ни наград не ждут, ни наказанья, и, думая, что дышат просто так,

Они внезапно попадают в такт такого же неровного дыханья.

Только чувству, словно кораблю, долго оставаться на плаву,

Прежде чем узнать, что "Я люблю", - то же, что дышу или живу!

И вдоволь будет странствий и скитаний, страна Любви - великая страна!

И с рыцарей своих для испытаний все строже станет спрашивать она.

Потребует разлук и расстояний, лишит покоя, отдыха и сна.

Но вспять безумцев не поворотить, они уже согласны заплатить.

Любой ценой - и жизнью бы рискнули, чтобы не дать порвать, чтоб сохранить

Волшебную, невидимую нить, которую меж ними протянули.

Свежий ветер избранных пьянил, с ног сбивал, из мертвых воскрешал,

Потому что, если не любил, значит, и не жил, и не дышал!

Но многих захлебнувшихся любовью, не докричишься, сколько не зови.

Им счет ведут молва и пустословье, но этот счет замешан на крови.

А мы поставим свечи в изголовье погибшим от невиданной любви.

Их голосам всегда сливаться в такт, и душам их дано бродить в цветах.

И вечностью дышать в одно дыханье, и встретиться со вздохом на устах

На хрупких переправах и мостах, на узких перекрестках мирозданья...

Я поля влюбленным постелю, пусть поют во сне и наяву!

Я дышу - и значит, я люблю!

Я люблю - и, значит, я живу!

Toen het water van de wereldwijde vloed weer terugkeerde naar de grenzen van de kust,

Uit het schuim van de uitgaande stroom klom liefde stilletjes op de kust.

En ze verdween in de lucht voor de deadline, en de deadline was veertig veertig.

En excentriekelingen - die zijn er nog steeds - inhaleren dit mengsel met volle borsten.

En er worden geen beloningen of straf verwacht, en, denkend dat ze zomaar ademen,

Ze vallen plotseling in het ritme van dezelfde onregelmatige ademhaling.

Alleen een gevoel, zoals een schip, blijft lang drijven,

Voor je het weet is 'ik hou van' hetzelfde als ademen of leven!

En er zullen veel omzwervingen en omzwervingen zijn, het land van de liefde is een geweldig land!

En van haar ridders voor beproevingen zal ze steeds strenger vragen.

Het zal scheiding en afstand vereisen, rust, rust en slaap beroven.

Maar de gekken kunnen niet worden teruggestuurd, ze gaan al akkoord om te betalen.

Tegen elke prijs - en ze zouden hun leven riskeren om ze niet te laten breken, om te redden

Een magische, onzichtbare draad die tussen hen gespannen was.

De frisse wind bedwelmde de uitverkorenen, sloeg ze neer, wekte ze op uit de dood,

Want als je niet liefhad, dan leefde je niet en ademde je niet!

Maar velen stikten van liefde, je kunt niet schreeuwen, hoeveel je ook belt.

Ze worden geteld door geruchten en ijdel gepraat, maar dit account is betrokken bij bloed.

En we zullen kaarsen zetten aan het hoofd van degenen die stierven van ongekende liefde.

Hun stemmen versmelten altijd in de tijd, en hun ziel mag dwalen in bloemen.

En adem de eeuwigheid in één adem uit, en ontmoet een zucht op je lippen

Op fragiele kruispunten en bruggen, op smalle kruispunten van het universum...

Ik zal velden aanleggen voor geliefden, laat ze zingen in een droom en in werkelijkheid!

Ik adem - en dat betekent dat ik liefheb!

Ik heb lief - en daarom leef ik!