Wasn't It Good - Everon

Focused on the things we’re missing

Ignoring everything we’ve got

A thousand doors that stand wide open

Won’t make up for just one that’s shut

Seeking nearness from the distance

But scared whenever it comes close

Frozen hearts exposed too briefly

To the sun to melt the floes

All my secrets, dreams and wishes

Freely laid into your hands

My faith and my self-esteem

Rise and fall at your command

All my nerves and all my senses

In constant state of red alert

A mind in pointless, restless motion

A body hopelessly inert

Hiding behind walls of silence

When there would have been so much to say

Whoever said Silence is golden

For sure he’d never come our way

Nostalgia is a dangerous poison

If mixed with bitterness and grief

Makes the past look so much brighter

Forms illusions of relief

Makes what’s lost still seem an option

Though it failed the test of time

Pretends the years have done no damage

That we’re still in our prime

Wasn’t it good, good just the way it was

Wasn’t it good, before we first tasted loss

When it felt real, and not too good to be true

When we were young and free, and unafraid

And when time was on our side

Wasn’t it good, as long as we still had hope

And firmly believed, that we had the strength to cope

With whatever would come and stand in our way

When we thought the life ahead of us

Would unfold to our demands

In life we get a thousand chances

But less they get with every year

We hoped that time would be on our side

But it moved on and left us here

Wasn’t it good, good just the way it was

Wasn’t it good, before we first tasted loss

When it felt real, and not too good to be true

When we were young and free, and unafraid

And when time was on our side

Wasn’t it good, as long as we still had hope

And firmly believed, that we had the strength to cope

With whatever would come and stand in our way

When we thought the life ahead of us

Would unfold to our demands

Gericht op de dingen die we missen

Alles negeren wat we hebben

Duizend deuren die wijd open staan

Zal niet goedmaken voor slechts één die gesloten is

Dichtbij op afstand zoeken

Maar bang wanneer het in de buurt komt

Bevroren harten te kort blootgelegd

Naar de zon om de ijsschotsen te smelten

Al mijn geheimen, dromen en wensen

Vrij in uw handen gelegd

Mijn geloof en mijn zelfrespect

Sta op en val op jouw bevel

Al mijn zenuwen en al mijn zintuigen

In constante staat van rode waarschuwing

Een geest in zinloze, rusteloze beweging

Een lichaam hopeloos inert

Verscholen achter muren van stilte

Terwijl er zoveel te zeggen zou zijn

Wie Stilte zei, is goud waard

Hij zou zeker nooit onze kant op komen

Nostalgie is een gevaarlijk gif

Indien vermengd met bitterheid en verdriet

Laat het verleden er zo veel helderder uitzien

Vormt illusies van opluchting

Maakt wat verloren is nog steeds een optie

Hoewel het de tand des tijds niet doorstond

Doet alsof de jaren geen schade hebben aangericht

Dat we nog steeds in onze bloei staan

Was het niet goed, goed zoals het was?

Was het niet goed, voordat we voor het eerst verlies proefden?

Toen het echt aanvoelde, en niet te mooi om waar te zijn

Toen we jong en vrij waren, en niet bang

En toen de tijd aan onze kant stond

Was het niet goed, zolang we nog hoop hadden?

En we waren er vast van overtuigd dat we de kracht hadden om het hoofd te bieden

Met wat er ook maar in de weg zou komen te staan

Toen we dachten aan het leven dat voor ons ligt

Zou zich naar onze eisen ontvouwen

In het leven krijgen we duizend kansen

Maar ze krijgen er elk jaar minder mee

We hoopten dat de tijd aan onze kant zou zijn

Maar het ging verder en liet ons hier achter

Was het niet goed, goed zoals het was?

Was het niet goed, voordat we voor het eerst verlies proefden?

Toen het echt aanvoelde, en niet te mooi om waar te zijn

Toen we jong en vrij waren, en niet bang

En toen de tijd aan onze kant stond

Was het niet goed, zolang we nog hoop hadden?

En we waren er vast van overtuigd dat we de kracht hadden om het hoofd te bieden

Met wat er ook maar in de weg zou komen te staan

Toen we dachten aan het leven dat voor ons ligt

Zou zich naar onze eisen ontvouwen