Tu t'es laissé tomber (Marc) - Eric Lapointe

Comme un glacier qui craque, une corde qui claque, et la

Nuit qui plaque, sont des accords majeurs

Ta une ombre insomniaque, piégé dans un cul de sac, plus

Qu’une flèche a son arc, en attendant son heure

Oui, la vie nous traque, nous marque au fer de lance, à la

Cour des miracles, le diable mène la danse

Tu t’es laisser tombé, du haut du monde, j’ai couru pour

T’attraper, je t’ai manqué d’une seconde

Tu t’es laisser tombé

C’est écrit dans le mat, les morts et les vivants, sont

Toujours innocents, aux portes des églises

Ont se marient tous en blanc, la robe taché de sang

Pourtant avec le temps, tout les serments se brisent

Oui, la vie nous traque, nous marque au fer de lance, à la

Cour des miracle, le diable mène la danse

Tu te laissait coulé au fond du monde, ont te lançait des

Bouées, j’ai plongé pour que tu remonte

Tu t’es laissé tombé, du haut du monde, j’ai couru pour

T’attraper, je t’ai manqué d’une seconde

Tu t’es laissé tombé

Ou que tu sois, tu pouvais pas tomber plus bas, que les

Larmes de ta main, qui brûlent en enfer

As-tu prier pour moi?

Comme l’autre sur la croix, qui

Blâmais son père, en désertant la guerre

Tu te laissait coulé, au bout du monde, ont te lançait des

Bouées, j’ai plongé, pour que tu remonte

Et tu t’es laisser tombé, du haut du monde, j’ai couru pour

T’attraper, je t’ai manqué d’une seconde

Pourquoi, j’airais pleurer sur ta tombe?

Tu m’as laisser tombé

Als een gletsjer die kraakt, een touwtje dat knapt en de

Nacht dat platen, zijn majeur akkoorden

Je bent een slapeloze schaduw, gevangen in een doodlopende weg, niet meer

Dat een pijl zijn boog heeft, zijn tijd afwachtend

Ja, het leven achtervolgt ons, markeert ons met de speerpunt, met de

Hof van wonderen, de duivel leidt de dans

Je stelt jezelf teleur, van de top van de wereld waar ik voor rende

Vang je, ik heb je even gemist

Je stelt jezelf teleur

Het staat geschreven in de mat, de doden en de levenden zijn

Altijd onschuldig, aan de deuren van de kerken

We trouwen allemaal in het wit, de jurk bevlekt met bloed

Maar na verloop van tijd breken alle eden

Ja, het leven achtervolgt ons, markeert ons met de speerpunt, met de

Hof van wonderen, de duivel leidt de dans

Je liet je naar de bodem van de wereld zinken, ze gooiden je

Boeien, ik ben voor je gedoken om naar boven te komen

Je stelt jezelf teleur, van de top van de wereld waar ik voor rende

Vang je, ik heb je even gemist

Je stelt jezelf teleur

Waar je ook bent, je kunt niet lager vallen dan de

Tranen uit je hand, die branden in de hel

Heb je voor mij gebeden?

Zoals de ander aan het kruis, die

Hij gaf zijn vader de schuld, verliet de oorlog

Je liet je zinken, aan het einde van de wereld, ze gooiden je

Boeien, ik heb gedoken, voor jou om terug te komen

En je stelt jezelf teleur, van de top van de wereld waar ik voor rende

Vang je, ik heb je even gemist

Waarom zou ik huilen op je graf?

Je stelt me ​​teleur