Тебя - ephemeral

Свет.

Отражение маленьких рук,

На моем мониторе.

Рисую наш мир, как художник в запое.

Четыре стены, наркотический бред,

Или просто запой.

Мне не важно, мне важно - с тобой.

Даже смерть - это просто игра в дурака.

Хули, весело.

Жизнь - это кон.

Я готов, я люблю тебя,

В руки ножи.

Я люблю тебя, значит порежу сердечко на части,

Заставлю страдать,

И предам наше счастье огню.

Выгорать - это культ,

Неспособность любить.

Хоронить твои сны.

Воскресать, хоронить и опять.

Я люблю тебя.

Значит заплачу в ногах, обниму,

И заставлю заплакать со мной.

Это - боль.

Я мечтал о тебе.

Я писал для тебя свои темные песни.

И вот тебе мой поцелуй прямо в сердце ножом,

И ожогом на тельце.

Любовь - это больно,

И жутко по детски.

Ночь.

Расстояние в тысячу строк,

Что писал не тебе,

Отрекаясь от нас,

И касанием бледных ладошек,

Замученных глаз,

Обещаю увидеться снова.

Когда я смогу подарить,

И согреть тебя,

Самым прекрасным теплом догоревшего тела.

Так наше с тобой бесконечное лето.

Плачь, мой милый.

Так хотел любви,

Что променял свое имя

На жизнь в новом мире.

Хватай мгновенье,

Не впадай в забвенье.

Пусть звучит наша песня

Бесконечного лета

Тысяча лет.

Временная петля.

Кружила меня,

Заманила тебя.

Да ладно, забудь.

Это - просто игра.

Ты же помнишь, один победитель,

И два дурака.

Допиваешь бокал,

И за мной до кровати.

Я буду плясать, ну а ты,

Будешь плакать, курить.

Выгорать - это культ.

Неспособность любить.

Ну ты помнишь.

Держи меня крепче,

И я тебя точно запомню такой,

Моя бледная девочка с темной душой,

Ненавидишь людей - повторяешь за мной.

Королева, но самых печальных миров.

Нарисованный трип.

Две дорожки до счастья.

Бутылка под боком, и честно,

Я мог бы остаться с тобой навсегда.

Я люблю тебя.

Вот тебе мой поцелуй,

Прямо в сердце ножом.

И ожогом на тельце.

Любовь - это больно.

И жутко по - детски.

Ночь.

Расстояние в тысячу строк,

Что писал не тебе,

Отрекаясь от нас,

И касанием бледных ладошек,

Замученных глаз,

Обещаю увидеться снова.

Когда я смогу подарить,

И согреть тебя,

Самым прекрасным теплом догоревшего тела.

Так наше с тобой бесконечное лето.

Плачь, мой милый.

Так хотел любви,

Что променял свое имя

На жизнь в новом мире.

Хватай мгновенье,

Не впадай в забвенье.

Пусть звучит наша песня

Бесконечного лета

Licht.

Weerspiegeling van kleine handen

Op mijn beeldscherm.

Ik teken onze wereld als een kunstenaar aan het drinken.

Vier muren, drugsdelirium,

Of gewoon dronken worden.

Het kan me niet schelen, ik geef erom - met jou.

Zelfs de dood is gewoon een dwaas spel.

Hé, het is leuk.

Het leven is een oplichterij.

Ik ben er klaar voor, ik hou van je

Messen in de hand.

Ik hou van je, dus ik zal mijn hart in stukken snijden,

Ik zal je laten lijden

En ik zal ons geluk verraden aan het vuur.

Burn-out is een sekte

Onvermogen om lief te hebben.

Begraaf je dromen.

Herrijzen, begraven en opnieuw.

Ik houd van jou.

Dus ik zal huilen aan mijn voeten, knuffel,

En laat je met me huilen.

Het is een pijn.

Ik droomde over jou.

Ik heb mijn donkere liedjes voor jou geschreven.

En hier is mijn kus recht in het hart met een mes,

En een brandwond op het lichaam.

Liefde is pijnlijk

En griezelig kinderachtig.

Nacht.

Een afstand van duizend regels

Wat ik niet aan jou heb geschreven

afstand doen van ons

En met de aanraking van bleke handpalmen,

Gemartelde ogen

Ik beloof je weer te zien.

Wanneer ik kan geven

En je verwarmen

De mooiste warmte van een verbrand lichaam.

Dus onze eindeloze zomer met jou.

Huil, mijn liefste.

Ik wilde zo graag liefde

Wie heeft zijn naam veranderd?

Voor het leven in de nieuwe wereld.

Een moment nemen

Val niet in de vergetelheid.

Laat ons lied spelen

Oneindige zomer

Duizend jaar.

Tijd lus.

omcirkelde mij,

Heb je gelokt.

Oke vergeet het.

Dit is maar een spel.

Weet je nog, een winnaar,

En twee dwazen.

Je drinkt een glas

En volg me naar bed.

Ik zal dansen, en jij,

Je zult huilen, roken.

Burn-out is een sekte.

Onvermogen om lief te hebben.

Nou, weet je nog.

Houd me stevig vast,

En ik zal je zeker zo herinneren,

Mijn bleke meisje met een donkere ziel

Als je mensen haat, herhaal je me.

Koningin, maar van de treurigste werelden.

Getekende reis.

Twee wegen naar geluk.

De fles is bij de hand, en eerlijk gezegd,

Ik zou voor altijd bij je kunnen blijven.

Ik houd van jou.

Hier is mijn kus voor jou

Recht naar het hart met een mes.

En een brandwond op het lichaam.

Liefde is pijnlijk.

En griezelig kinderachtig.

Nacht.

Een afstand van duizend regels

Wat ik niet aan jou heb geschreven

afstand doen van ons

En met de aanraking van bleke handpalmen,

Gemartelde ogen

Ik beloof je weer te zien.

Wanneer ik kan geven

En je verwarmen

De mooiste warmte van een verbrand lichaam.

Dus onze eindeloze zomer met jou.

Huil, mijn liefste.

Ik wilde zo graag liefde

Wie heeft zijn naam veranderd?

Voor het leven in de nieuwe wereld.

Een moment nemen

Val niet in de vergetelheid.

Laat ons lied spelen

Oneindige zomer