Припадок - ephemeral

Я хороню свои мысли.

Я хороню свои страхи.

О них никто не узнает.

Все эти стены впитают.

Камень в груди врастает в плоть,

Ломает изнутри, становится сильней.

Мой ад цветет, по корням кровь.

Слишком долго пробыла в этой темноте.

Тяжелеет голова, разбивается о каменное ложе ,

Где же помощь моя?

Раз, два, три, досчитаю до семи.

Но а если не поможет, то до миллиона может тогда?

Слишком много этой дряни наглоталась,

Все вскипает продолжает через шрамы, через веки,

Выливаться черная вода.

И я падаю в припадке.

Все.

это конец!

Срываю веки с глаз,

Чтоб видеть вас.

Немая боль, нарушит мой покой,

Пока все крепко спят.

Раз, два, три досчитаю до семи, но а если не поможет ,тогда .

Раз, два, три досчитаю до семи, но а если не поможет,

То до миллиона может тогда.

Раз, два, три досчитаю до семи, но а если не поможет?

Тогда.

Раз, два, три досчитаю до семи

Раз, два, три, досчитаю до семи.

Ik begraaf mijn gedachten.

Ik begraaf mijn angsten.

Niemand zal van hen weten.

Al deze muren zullen absorberen.

De steen in de borst groeit in het vlees,

Breekt van binnenuit, wordt sterker.

Mijn hel bloeit, bloed bij de wortels.

Ik heb te lang in deze duisternis gezeten.

Het hoofd wordt zwaar, het breekt op een stenen bed,

Waar is mijn hulp?

Een, twee, drie, tel tot zeven.

Maar als het niet helpt, dan misschien tot een miljoen?

Te veel van dit afval ingeslikt,

Alles kookt verder door de littekens, door de oogleden,

Er stroomt zwart water uit.

En ik val in een aanval.

Alle.

dit is het einde!

Ik scheur mijn oogleden uit mijn ogen

Om jou te zien.

Stille pijn verstoort mijn vrede

Terwijl iedereen in diepe slaap is.

Een, twee, drie, ik tel tot zeven, maar als het niet helpt, dan.

Een, twee, drie, ik tel tot zeven, maar als het niet helpt,

Dan misschien tot een miljoen.

Een, twee, drie, ik tel tot zeven, maar wat als het niet helpt?

Dan.

Een, twee, drie, tel tot zeven

Een, twee, drie, tel tot zeven.