Ч.К. - ephemeral

Каждый мудак теперь

катит к тебе.

Могу прилететь и сломать их ебальники нахуй об стены,

Но будет ли толк,

Если ты понимаешь их всех,

Когда я презираю.

На левой твой след,

Чёрной краской под кожей.

Я каждое имя менял на твоё,

Чтобы больше поверить

В Любовь

Ненавижу весь мир,

И мне каждая песня

Тут новый синдром,

Иногда даже

Смерть.

Я приду и спою вам

Минорную драму.

Ненависть - самое светлое чувство.

И где моя юность,

Среди монотонного зноя

Допитых бутылок,

И брошенных в небо

Презрительных взглядов?

Но даже ему я смогу отмстить,

И выхода нет

Мне писать или сдохнуть.

Один поворот и я снова у края.

Истерика,крики,

Бессонница за ночь от ада до рая.

Спасение - скомканный лист

И мы целимся выше.

Смотри, как ломается все,

Что ты любишь

Братишка,

Чтоб выжить - придётся меняться.

Страдай, либо сразу умри.

Презирай пустоту внутри них.

В одиночестве - сила.

Гори, либо сразу умри.

Тут стать никем, или стать легендой.

Топить себя в черном море гнева,

Любви.

Все, чтоб не стать как они.

Презирай пустоту внутри них.

Гори, либо сразу умри.

Мир.

Ненавижу больше,

Этих людей.

Они так похожи.

Вместо слов -

Моя казнь, моя боль, моя ненависть.

Крик революции,

В лике вселенского гнева,

Рождается то, что вовеки бессмертно.

И где моя юность,

В покинутом богом,

Прокуренном доме - земля?

Одинокий настолько,

Что в зеркале вижу не только себя -

Моя самая грустная правда.

И день изо дня,

Я пытался не знать этот город,

Пытался не помнить тебя,

И копал себе яму.

Четыре стены, наркотический бред,

И мы больше, чем просто друзья.

Знаешь, жесткая, долгая грусть

Тут доводит до лампочки.

Места здесь мамочка нет мне.

Вокруг одни бесы, Иисус не воскрес,

А куклы не плачут.

И небо запачкает тучками души и дни.

Я снова один, среди кучи квартир.

Выгорать - это культ.

Ты умеешь любить?

Полюби ненавидеть.

А мрак - это враг.

Это друг и любовь.

Это - голод и страх.

Это - больше меня.

Этот мир потолок, а искусство - петля.

С тобой бесконечные сны,

Что-то вроде стола под ногами,

Но каждое утро,

Трави меня сука.

Бросай, изменяй.

Зачем и за что?

Да я буду ебать вас от боли.

Умру и воскресну,

И буду тут самый живой.

Мир.

Ненавижу больше,

Этих людей.

Они так похожи.

Вместо слов -

Моя казнь, моя боль, моя ненависть.

Крик революции,

В лике вселенского гнева,

Рождается то, что вовеки бессмертно.

Elke klootzak nu

rolt naar je toe.

Ik kan erin vliegen en hun klootzakken tegen de muren breken,

Maar zal er enige zin zijn?

Als je ze allemaal begrijpt

wanneer ik veracht

Aan de linkerkant is je pad

Zwarte verf onder de huid.

Ik heb elke naam veranderd in de jouwe

Om meer te geloven

De liefde

Ik haat de hele wereld

En ik elk nummer

Er is een nieuw syndroom

Soms zelfs

Dood.

Ik zal voor je komen zingen

Klein drama.

Haat is het helderste gevoel.

En waar is mijn jeugd?

Midden in de eentonige hitte

dronken flessen,

En in de lucht gegooid

Minachtende blikken?

Maar zelfs op hem kan ik wraak nemen,

En er is geen uitweg

Ik schrijf of sterf.

Eén draai en ik sta weer aan de rand.

Hysterie, schreeuwen,

Slapeloosheid 's nachts van de hel naar de hemel.

Redding is een verfrommeld laken

En we mikken hoger.

Kijk hoe alles kapot gaat

Waar hou je van

Broer

Om te overleven moet je veranderen.

Lijd of sterf onmiddellijk.

Veracht de leegte in hen.

Eenzaamheid is kracht.

Verbrand of sterf onmiddellijk.

Hier om niemand te worden, of om een ​​legende te worden.

Verdrink jezelf in de zwarte zee van woede

Dol zijn op.

Allemaal om niet te worden zoals zij.

Veracht de leegte in hen.

Verbrand of sterf onmiddellijk.

Wereld.

ik haat meer

Deze mensen.

Ze lijken zo op elkaar.

In plaats van woorden

Mijn executie, mijn pijn, mijn haat.

De roep van de revolutie

In het aangezicht van universele toorn,

Dat wat voor altijd onsterfelijk is, wordt geboren.

En waar is mijn jeugd?

Door God verlaten

Rokerig huis - land?

Zo eenzaam

Dat ik in de spiegel niet alleen mezelf zie -

Mijn meest trieste waarheid.

En van dag tot dag

Ik heb geprobeerd deze stad niet te kennen

Probeerde je niet te herinneren

En een kuil gegraven.

Vier muren, drugsdelirium,

En we zijn meer dan alleen vrienden.

Weet je, hard, lang verdriet

Het komt hier aan het licht.

Er is hier geen plaats voor mij mama.

Er zijn alleen demonen in de buurt, Jezus is niet opgestaan,

En poppen huilen niet.

En de lucht zal de zielen en dagen met wolken bevlekken.

Ik ben weer alleen, tussen een stel appartementen.

Burn-out is een sekte.

Kun je liefhebben?

Liefde om te haten.

En duisternis is de vijand.

Het is vriend en liefde.

Het is honger en angst.

Dit is meer dan ik.

Deze wereld is een plafond en kunst is een lus.

Met jou eindeloze dromen

Iets als een tafel onder je voeten,

Maar elke ochtend

Neuk me teef.

Laat het vallen, verander het.

Waarom en waarvoor?

Ja, ik zal je neuken met pijn.

Ik zal sterven en opstaan

En ik zal hier het meest levend zijn.

Wereld.

ik haat meer

Deze mensen.

Ze lijken zo op elkaar.

In plaats van woorden

Mijn executie, mijn pijn, mijn haat.

De roep van de revolutie

In het aangezicht van universele toorn,

Dat wat voor altijd onsterfelijk is, wordt geboren.