Кофе - ephemeral

горячий кофе под дождем

и три рубля на сдачу.

строки в блокнот,

я так привык свой новый стиль

оттачивать.

когда один,когда нет выхода ,

и нету денег.

а от тебя тут только запах на нашей постели .

ведь я так ждал тебя,

в холодном поту сотрясаясь.

все, что осталось только фотка

на стене, и слабость .

я помню клялся всем богам, что больше

так любить не стану.

видно сам себе наврал .

снова пустеет мой стакан .

я верю скоро ты придешь,

и все пойдет своим путем.

мы все расставим по местам ,

и я смогу тут и писать,

и стать самым пиздатым для тебя.

один укус, один удар.

мои мечты засранца.

я так хотел увидеть сон,

в котором нету боли,

в котором я один с гитарой в унисон,

смог бы сыграть, мелодию

души твоей.

смог бы бежать среди планет

и разбивать наших врагов ,

как будто я герой из старых кинолент

мосфильма .

и ты уедешь процветать ,а я останусь

дальше гнить.

под слоем пыли не

забыть бы как любить,

и как тебя любили.

этот альбом моя посмертная записка, слышишь

Я ухожу и больше не вернусь, туда где светит солнце .

Отныне моя спутница - вселенская

И пошлая,капризная ,дотошная,

Но все таки родная грусть.

И пусть простит меня твоя душа ,

За демонов внутри ,простит за то ,что мизантроп.

за то, что я не так любил .

И в этот раз я окончательно

Решил тут и поставил все на кон.

Чтобы создать этот приют,

Я отказался от всего .

Твой паренек

За каждым новым материалом,

Нырял прямо на дно стакана .

Он доставал его из слез

Лепил из злобы к миру, где в моде

Блядство ,а музыка лишь массовый наркоз для мяса.

Смотри, глаза мои горят .

Я отдаюсь этому полностью и без остатка.

Идея есть.

Зачем мне дом ?

Бетонный блок ,

В котором мы ,

Когда внутри тут

Целый мир,

Даже миры

Я проведу тебя по ним .

Только держи меня ,

Сотри всех остальных,

И не позволь мне разлюбить.

Где бы не носило.

Мы вечность качаем себе внутривенно,

Кто-то спутником вокруг идеальной планеты.

Кофем не запивают горе.

Нам что-нибудь, но по крепче, чтобы успокоить тоскующую вечность.

Не вскрою вены.

Сердце мое в твоих руках .

Убей меня сейчас.

hete koffie in de regen

en drie roebel voor kleingeld.

regels in kladblok

Ik ben zo gewend aan mijn nieuwe stijl

slijpen.

wanneer alleen, wanneer er geen uitweg is,

en geen geld.

en van jou is er alleen de geur op ons bed.

omdat ik op je heb gewacht,

trillend van koud zweet.

het enige dat overblijft is een foto

aan de muur, en zwakte.

Ik herinner me dat ik aan alle goden heb gezworen dat meer

dus ik zal niet liefhebben.

Blijkbaar heeft hij tegen zichzelf gelogen.

mijn glas is weer leeg.

Ik geloof dat je snel komt

en alles gaat zijn eigen weg.

we zullen alles op zijn plaats zetten,

en ik kan hier schrijven

en word de meest fucked up voor jou.

één hap, één klap.

mijn dromen zijn een klootzak.

Ik wilde zo graag een droom zien

waar geen pijn is

waarin ik alleen ben met de gitaar in koor,

kan een melodie spelen

je ziel.

zou kunnen rennen tussen de planeten

en verpletter onze vijanden,

alsof ik een personage uit een oude film ben

mosfilm.

en jij zult vertrekken om voorspoedig te zijn, en ik zal blijven

verder rotten.

onder een laag stof

vergeet hoe lief te hebben

en hoe er van je gehouden werd.

dit album is mijn doodsbrief, hoor je

Ik vertrek en kom nooit meer terug naar waar de zon schijnt.

Vanaf nu is mijn metgezel universeel

En vulgair, grillig, nauwgezet,

Maar toch, inheemse droefheid.

En moge je ziel me vergeven

Voor de demonen binnenin, vergeef me dat ik een misantroop ben.

omdat ik er niet van hield.

En deze keer heb ik eindelijk

Hier besloten en alles op het spel gezet.

Om deze schuilplaats te creëren,

Ik heb alles opgegeven.

je jongen

Voor elk nieuw materiaal

Tot op de bodem van het glas gedoken.

Hij heeft hem uit zijn tranen gehaald

Uit boosaardigheid gebeeldhouwd naar een wereld waar het in de mode is

Neuken, en muziek is gewoon een massale verdoving voor vlees.

Kijk, mijn ogen branden.

Ik geef me er volledig en zonder reserve aan over.

Er is een idee.

Waarom heb ik een woning nodig?

betonblok,

waarin wij

Wanneer hier binnen

De hele wereld,

Zelfs de werelden

Ik zal je er doorheen leiden.

Houd me gewoon vast

Wis alle anderen

En laat me niet verliefd worden.

Waar je hem ook draagt.

We pompen de eeuwigheid intraveneus naar onszelf,

Iemand is een metgezel rond een perfecte planeet.

Verdriet wordt niet weggespoeld met koffie.

Iets voor ons, maar sterker, om de verlangende eeuwigheid te kalmeren.

Ik zal mijn aderen niet openen.

Mijn hart ligt in jouw handen.

Vermoord me nu