Adieu Mon Pays - Enrico Macias

J’ai quitté mon pays

J’ai quitté ma maison

Ma vie, ma triste vie

Se traîne sans raison

J’ai quitté mon soleil

J’ai quitté ma mer bleue

Leurs souvenirs se réveillent

Bien après mon adieu

Soleil

Soleil de mon pays perdu

Des villes blanches que j’aimais

Des filles que j’ai jadis connues

J’ai quitté une amie

Je vois encore ses yeux

Ses yeux mouillés de pluie

De la pluie de l’adieu

Je revois son sourire

Si près de mon visage

Il faisait resplendir

Les soirs de mon village

Mais du bord du bateau

Qui m'éloignait du quai

Une chaîne dans l’eau

A claqué comme un fou

J’ai longtemps regardé

Ses yeux bleus qui fouillent

La mer les a noyé

Dans le flot du regret

Ik heb mijn land verlaten

ik heb mijn huis verlaten

Mijn leven, mijn trieste leven

Slepen zonder reden

Ik verliet mijn zon

Ik verliet mijn blauwe zee

Hun herinneringen worden wakker

Lang na mijn afscheid

Zon

Zon van mijn verloren land

Witte steden waar ik van hield

Meisjes die ik ooit kende

Ik heb een vriend achtergelaten

Ik zie nog steeds zijn ogen

Zijn ogen nat van de regen

Van de afscheidsregen

Ik zie zijn glimlach weer

Zo dicht bij mijn gezicht

Hij liet het glanzen

De avonden van mijn dorp

Maar vanaf de zijkant van de boot

Dat bracht me weg van het dok

Een ketting in het water

Gesmolten als een gek

Ik heb lang gekeken

Zijn zoekende blauwe ogen

De zee heeft ze verdronken

In de vloed van spijt