L'île Du Rhône - Enrico Macias

On s’en allait, chassés par le cyclone

Et sur la route on nous avait jeté

Mais quand on fut près de l'île du Rhône

On a compris qu’on était arrivé

On a compris qu’on était arrivé

L'île du Rhône semblait nous attendre

L'île sauvage douce à l’homme oublié

On a percé sa glaise humide et tendre

Pour y planter nos tentes et nos pommiers

Pour y planter nos tentes et nos pommiers

Que c'était bon d’arracher les broussailles

Nos mains faisaient reculer la forêt

Quand notre terre nous ouvrait ses entrailles

Que c'était bon d’y planter nos pommiers

Que c'était bon d’y planter nos pommiers

Êtes-vous fous nous disait le village

Connaissez-vous le Rhône de chez nous

L’avez-vous vu quand il est par l’orage

Gros de la Saône et qu’il pleut sur le Ventoux

L’avez-vous vu dans ses grandes colères

Plus dangereux qu’un archange brutal

Tous les cent ans, la chose est légendaire

Quatre ou cinq fois il nous fait bien du mal

On a gardé les amarres à nos barques

Car si le Rhône nous donne encore vingt ans

Chaque matin, chaque heure est un miracle

Le sirocco n’en laissait pas autant

Le sirocco n’en laissait pas autant

Regardez-la, c’est notre île cantique

C’est un poème, un bouquet de couleurs

C’est notre terre et c’est notre Amérique

L’eau de ses bords fait le tour de nos cœurs

L’eau de ses bords fait le tour de nos cœurs

Car tous ces jours où l’on courbait l'échine

Pour préparer le sol de nos pommiers

On avait tant, tant besoin de racines

Que c’est aussi nos vies qu’on a planté

Que c’est aussi nos vies qu’on a planté

We gingen weg, achtervolgd door de cycloon

En op de weg werden we gegooid

Maar toen we in de buurt van het eiland van de Rhône waren

We begrepen dat we waren aangekomen

We begrepen dat we waren aangekomen

Het Rhône-eiland leek op ons te wachten

Het zachte, wilde eiland van de vergeten man

We hebben haar natte en zachte klei doorboord

Om onze tenten en onze appelbomen op te zetten

Om onze tenten en onze appelbomen op te zetten

Het was goed om het kreupelhout te trekken

Onze handen deden het bos wijken

Toen ons land zijn ingewanden voor ons opende

Hoe goed was het om daar onze appelbomen te planten

Hoe goed was het om daar onze appelbomen te planten

Ben je gek zei het dorp?

Kent u de Rhône van ons

Heb je hem gezien als hij door de storm is?

Gros de la Saône en het regent op de Ventoux

Zag je hem in zijn grote woede?

Gevaarlijker dan een wrede aartsengel

Elke honderd jaar is het ding legendarisch

Vier of vijf keer doet hij ons veel kwaad

We hielden de ligplaatsen aan onze boten

Want als de Rhône ons nog eens twintig geeft

Elke ochtend, elk uur is een wonder

De sirocco liet er niet zoveel achter?

De sirocco liet er niet zoveel achter?

Kijk naar haar, ze is ons zangeiland

Het is een gedicht, een boeket kleuren

Dit is ons land en dit is ons Amerika

Het water van de oevers omcirkelt onze harten

Het water van de oevers omcirkelt onze harten

Want al die dagen van kowtowing

Om de grond voor te bereiden op onze appelbomen

We hadden zoveel wortels nodig

Dat het ook ons ​​leven is dat we hebben geplant

Dat het ook ons ​​leven is dat we hebben geplant