Как тогда - Элэм, Артём Татищевский

Твои мысли прозрачны

Да, я думаю так же

В сердце бездна и страшно

Кража, пусто на страже

Сколько мы раз давали нам шансы?

Раздевайся прям щас же

Может быть так, что все не напрасно

Обнимем ложное счастье

Завтра день за день — это дубликат

Я храню, тебе публика нужна

Разводи скорей тот пожар

Тебе важней статус ВК Это смешно

Нет, не больно давно прошло

Нет, не трогай зашитых швов

Смотри, кажись я нащупал дно

Небо наказало нам, гляди на это зарево

Давай быть может заново, давай быть может заново?

Ты не запомнишь заповедь, с подругами на западе

Вокруг тебя, ты в западне, знаем что ты слабая

Все обречено

Да, ты дама та что попадает на крючок

Да, мы так играли в эту сладкую любовь,

Но правда на моем месте мог бы быть любой

Возраст, исправить не поздно

Ложь — это так просто, и ты не серьезна

Зарытый в вопросах одинокий остров

Вдыхаю твою воздух, выдыхаю космос

Нравишься мне, да, но только вот не как в шестнадцать

Это сложно, но не врал, давно хотел уже признаться

Погибли дети в зеркалах, и это смыли все года

Мы выросли из этого, не полюбить как тогда, как тогда

Нет, выросли, не полюбить как тогда

Нет, выросли, не полюбить как тогда

Нет, выросли, не полюбить как тогда

Считал твои всплески, считал что нет тебя круче

Забетонированные бабочки, подогреты чувствами воспоминания

Самый страшный я, самый шик

Ты в кровавого цвета платья беснуешься

Дыра в кошельке моём,

От тебя мне не грамма боли

Схавав сполна, всё драва

Думал будет, как с телеэкранов стереобасс

После запятой со временем будет и точка

По любому поводу ссоры

Ты не такой как был, а был я номер один

Теперь ненужность лишняя этим картинам

Меня сравнят с асфальтом, отбросят на сотню километров

Тонкой, тошнотворной печалью

Время пришло отчаливать, я собрал свои шмотки

Срулил до своей холостяцкой хаты

Память на реверс, корнями всеми в шоубизнес

Чёрствость, погоня за лидерством здесь

Нравишься мне, да, но только вот не как в шестнадцать

Это сложно, но не врал, давно хотел уже признаться

Погибли дети в зеркалах, и это смыли все года

Мы выросли из этого, не полюбить как тогда, как тогда

Нет, выросли, не полюбить как тогда

Нет, выросли, не полюбить как тогда

Нет, выросли, не полюбить как тогда

(Нет, выросли, не полюбить как тогда)

(Нет, выросли, не полюбить как тогда)

(Нет, выросли, не полюбить как тогда)

(Нет, выросли, не полюбить как тогда)

Je gedachten zijn transparant

Ja ik denk hetzelfde

In het hart van de afgrond en eng

Diefstal, leeg op wacht

Hoe vaak hebben we ons kansen gegeven?

Ga je nu uitkleden

Het kan zijn dat niet alles tevergeefs is

Omarm vals geluk

Morgen is dag na dag een duplicaat

Ik blijf, je hebt een publiek nodig

Steek dat vuur aan

VK-status is belangrijker voor jou Dit is grappig

Nee, het doet lang geleden geen pijn

Nee, raak de gestikte naden niet aan

Kijk, ik lijk de bodem te hebben gevonden

De lucht strafte ons, kijk naar deze gloed

Laten we het nog een keer doen, laten we het nog een keer doen?

Je zult je het gebod niet herinneren, met vrienden in het westen

Om je heen zit je in de val, we weten dat je zwak bent

Alles is gedoemd

Ja, jij bent de dame die verslaafd raakt

Ja, we speelden deze zoete liefde zo,

Maar de waarheid kan iedereen in mijn plaats zijn

Leeftijd, het is niet te laat om te repareren

Leugens zijn zo makkelijk en je bent niet serieus

Eenzaam eiland begraven in vragen

Ik adem je lucht in, ik adem de ruimte uit

Ik vind je leuk, ja, maar niet zoals op je zestiende

Het is moeilijk, maar ik heb niet gelogen, ik wilde het al heel lang toegeven

Kinderen stierven in de spiegels, en alle jaren waren weggewassen

We zijn hieruit gegroeid, niet om lief te hebben zoals toen, zoals toen

Nee, ze zijn opgegroeid, niet om lief te hebben zoals toen

Nee, ze zijn opgegroeid, niet om lief te hebben zoals toen

Nee, ze zijn opgegroeid, niet om lief te hebben zoals toen

Ik telde je uitbarstingen, ik dacht dat je niet cooler was

Betonnen vlinders opgewarmd door gevoelens van herinneringen

De engste ik, de meest chique

Je raast in een bloedkleurige jurk

Gat in mijn portemonnee

Van jou heb ik geen gram pijn

Shavav volledig, alles is drava

Ik dacht dat het zou zijn als stereobas van tv-schermen

Na de komma komt er uiteindelijk een punt

Om welke reden dan ook ruzie

Je bent niet meer zoals je was, maar ik was nummer één

Nu is nutteloosheid overbodig voor deze foto's

Ik zal worden vergeleken met asfalt, honderd kilometer verderop gegooid

Een dun, misselijkmakend verdriet

Het is tijd om te vertrekken, ik heb mijn kleren ingepakt

rende naar zijn vrijgezellenhut

Omgekeerd geheugen, wortels allemaal in de showbusiness

Ongevoeligheid, het streven naar leiderschap is hier

Ik vind je leuk, ja, maar niet zoals op je zestiende

Het is moeilijk, maar ik heb niet gelogen, ik wilde het al heel lang toegeven

Kinderen stierven in de spiegels, en alle jaren waren weggewassen

We zijn hieruit gegroeid, niet om lief te hebben zoals toen, zoals toen

Nee, ze zijn opgegroeid, niet om lief te hebben zoals toen

Nee, ze zijn opgegroeid, niet om lief te hebben zoals toen

Nee, ze zijn opgegroeid, niet om lief te hebben zoals toen

(Nee, ze zijn opgegroeid, niet om verliefd te worden zoals toen)

(Nee, ze zijn opgegroeid, niet om verliefd te worden zoals toen)

(Nee, ze zijn opgegroeid, niet om verliefd te worden zoals toen)

(Nee, ze zijn opgegroeid, niet om verliefd te worden zoals toen)