Tammen varjossa - Eleanoora Rosenholm

Olen yksin pimeässä

Tahdon murtaa oven

Herään itkien

En tiedä kuka, missä olen

Asun keltaisessa talossa

Sinne kulje ei teitä

Se on keskellä niittyä pimeää

Vaikkei pilvet sitä peitä

Pihallani kasvaa tammi

Sen hyväilyyn öisin herään

Paha tammi huohottaa vierelläni

Rukoilen;

älä satuta enää

Paha varjo painautuu ylleni

Ei henkäyskään ulkona tuule

Pimeässä riuhdon ja huudan

Vaan ei kukaan huutoa kuule

Oksat raapivat verille ruumini

Huudan kivusta, inhossa itken

Tahdon kuolla häpeään

Likaisena kasvoni kätken

Talo jossa asun

Sinne ei kulje teitä

On vain tammen varjo, minä, pahuus, pelko sitoo meitä

Olen yksin pimeässä

Tahdon murtaa oven

Herään itkien

En tiedä kuka, missä olen

Pakenen oksista vapaaksi

Juoksen kirkuen alakertaan

Pahan tammen varjo kannoillani

Ei sääli piirun vertaa

Valokuvat olohuoneessani

Ovat kaikki samasta puusta

Olemme kuvissa sidotut sylikkäin

Vihityt, jotka tiedä ei muusta

Yritän sahata tammen

Vaan verta vuodankin minä

Mitä syvempään puuhun kajoan

Omat haavani syvenevät

Ei auta huuto vasten tyynyä

Orjana elän ja maadun

Pelon lapsi sylissäni

Tammen juurelle rukoillen kaadun

Talo jossa asun

Sinne ei kulje teitä

On vain tammen varjo, minä, pahuus, pelko sitoo meitä

Olen yksin pimeässä

Tahdon murtaa oven

Herään itkien

En tiedä kuka, missä olen

Ik ben alleen in het donker

Ik wil de deur breken

Ik word huilend wakker

Ik weet niet wie ik ben

Ik woon in een geel huis

Je gaat er niet heen

Het is in het midden van een weide van duisternis

Hoewel het niet bedekt is met wolken

Er groeit eiken in mijn tuin

Ik word 's nachts wakker om het te strelen

Een slechte eik hijgt naast me

Ik bid;

geen pijn meer doen

De kwade schaduw drukt op mij

Geen adem buiten in de wind

In het donker huil ik en huil ik

Maar niemand hoort de kreet

De takken schrapen mijn lichaam met bloed

Ik huil van de pijn, ik huil van walging

Ik wil sterven van schaamte

Mijn gezicht is vies

Het huis waar ik woon

Je gaat er niet heen

Er is alleen de schaduw van de eik, ik, het kwaad, angst bindt ons

Ik ben alleen in het donker

Ik wil de deur breken

Ik word huilend wakker

Ik weet niet wie ik ben

Ik ren vrij van de takken

Ik ren schreeuwend naar beneden

De schaduw van boze eik op mijn hielen

Geen spijt om de tekening te vergelijken

Foto's in mijn woonkamer

Zijn allemaal van dezelfde boom

We zijn gebonden aan het speeksel op de foto's

Ingewijden die niets anders weten

Ik probeer eiken te hakken

Maar ik ben bloed aan het vergieten

Hoe dieper de boom die ik raak

Mijn eigen wonden worden dieper

Helpt niet tegen het kussen te schreeuwen

Ik leef en val als een slaaf

Een kind van angst in mijn armen

Ik val aan de voet van de eik, biddend

Het huis waar ik woon

Je gaat er niet heen

Er is alleen de schaduw van de eik, ik, het kwaad, angst bindt ons

Ik ben alleen in het donker

Ik wil de deur breken

Ik word huilend wakker

Ik weet niet wie ik ben