Пара крыльев - Эйсик, Рем Дигга

Мрак — это друг мой, кулак и клинок,

Пускает враг лиловый поток, падаль у ног,

Афина правит тут так или эдак, мал был и ведал.

Это наг без советов ее, и не нам менять те заветы,

Иезикиль и мы, — отрезок в миллионы миль,

И быть отрезанными — значит с другими дружить.

Все не так, спора нет, Вифлеема больше как города нет,

И мой безумный букет — короток лет,

Но я горд, что подняты наши бороды вверх,

И на новый нападок дарю стали холод и смех,

Голод и смерть, будут заколоты все, будет век боли, потерь,

Коли я — зверь, коли Афина — везде,

Верю, она оправдает смерть, хотя не знаю чем,

Будет передел перемен, день перед тем, как в тлен,

Обращусь я кровью испачканный, с рубленной раной,

Узнаю Иезикиль спускался зачем.

Из комнаты в комнату,

Делаю шаг, как кобра,

Стар, как Акрополь, и книга веков «Некрономикон»,

Аминь, а-ха-ха-ха, но ни запечатлен иконами.

Окно на Мир открой на миг,

Ведь веет обидой, кровью Давида,

Испарением зарина,

Не Афина ль, покинула свой обитель?

Теперь в пике, в блике Света,

Я вхожу в слоя атмосферы,

Земли рытой, и там,

Моё имя скрыто, Иезикиль.

Да, минуло миллион лет,

Мне бы мула и в Вифлеем,

Но ударом откинуло к Мекке…

Алла, открывай веки!

Умело, рука жажды потери,

Отделяла имена от тел,

Эмиры, Иуды, Саввы, Игори и Кириллы

Взлетали вверх!

Duisternis is mijn vriend, vuist en mes

De vijand lanceert een paarse stroom, aas aan zijn voeten,

Athena regeert hier op de een of andere manier, hij was klein en wist het.

Het is naakt zonder haar advies, en het is niet aan ons om die verbonden te veranderen,

Ezechiël en wij - een segment van miljoenen mijlen,

En afgesneden worden betekent vrienden zijn met anderen.

Alles is verkeerd, er is geen geschil, Bethlehem is niet meer als een stad,

En mijn gekke boeket is korte jaren

Maar ik ben er trots op dat onze baarden op zijn

En ik geef kou en gelach aan de nieuwe aanvallen,

Honger en dood, alles zal worden afgeslacht, er zal een eeuw van pijn, verlies,

Als ik een beest ben, als Athena overal is,

Ik geloof dat ze de dood zal rechtvaardigen, hoewel ik niet weet hoe,

Er zal een herverdeling van veranderingen zijn, de dag voor as,

Ik zal draaien, bevlekt met bloed, met een gehakte wond,

Ik weet dat Ezechiël ten onder ging waarom.

Van kamer naar kamer

Ik zet een stap als een cobra

Zo oud als de Akropolis en het Necronomicon-boek der eeuwen,

Amen, a-ha-ha-ha, maar niet bedrukt met iconen.

Open even het raam naar de wereld,

Het ademt tenslotte wrok, het bloed van David,

De verdamping van sarin

Heeft Athena haar verblijfplaats niet verlaten?

Nu op het hoogtepunt, in de schittering van het licht,

Ik ga de lagen van de atmosfeer binnen

Gegraven land, en daar,

Mijn naam is verborgen, Ezechiël.

Ja, het is een miljoen jaar geleden

Ik zou een muilezel hebben in Bethlehem,

Maar met een klap werd het teruggeworpen naar Mekka...

God, open je oogleden!

Vakkundig, de hand van de dorst naar verlies,

Gescheiden namen van lichamen

Emirs, Judas, Savva, Igor en Cyril

Ze vlogen op!