Надым - Ефрем Амирамов

Куда уйти из мира, где линчуют?

Злобную толпу не удержать

Жаль, цыгане больше не кочуют

И поэтому, некуда бежать…

Не угадать, дороги пилигрима,

Но что бы от себя, себя спасти

Я улетаю, в сторону Надыма

К родным мне людям, душу отвести…

А там её, побитую кошмаром

В реальной жизни, бренной суете

Укрою нежным, снежным покрывалом

Укрою нежным, снежным покрывалом

Пусть привыкает, к вечной мерзлоте

К вечной мерзлоте…

Waar te gaan van de wereld waar ze lynchen?

De boze menigte kan niet worden tegengehouden

Jammer dat de zigeuners niet meer rondlopen

En daarom kun je nergens heen...

Raad niet, de pelgrimsweg,

Maar om jezelf te redden van jezelf

Ik vlieg richting Nadym

Aan mijn lieve mensen, neem mijn ziel...

En daar is ze, verslagen door een nachtmerrie

In het echte leven, dodelijk gedoe

Ik zal bedekken met een zachte, besneeuwde deken

Ik zal bedekken met een zachte, besneeuwde deken

Laat hem wennen aan de permafrost

Naar de permafrost...