Зачем ты мучаешь меня - Ефрем Амирамов

Зачем ты мучаешь меня?

Я так давно с тобой расстался.

Нам не согреться у огня,

Того, что в прошлом потерялся.

Не будем лгать самим себе

И повторять себя не будем,

Забытые в людской толпе,

Увянем от тоски по людям.

А помнишь этот звёздный сад,

Нас синими окутывал ночами?

Ты в них была чиста,

как бриллиант,

На чёрном бархате

играющий лучами.

Зачем ты мучаешь меня

Не проходящими мечтами?

Они остались в красках дня

Незримой радугой над нами.

Соединив бездонный свет

С кромешным мраком

мирозданья,

Где ничего другого нет,

Ты и любовь мне в наказанье.

Ты для меня чиста,

как бриллиант,

На чёрном бархате

играющий лучами.

Waarom martel je me?

Ik heb het zo lang geleden met je uitgemaakt.

We kunnen niet warm worden bij het vuur,

Degene die in het verleden verloren is gegaan.

Laten we niet tegen onszelf liegen

En we zullen onszelf niet herhalen

Vergeten in de menselijke menigte,

We vervagen van het verlangen naar mensen.

Herinner je je deze sterrentuin nog,

Waren we 's nachts in het blauw gehuld?

Je was er schoon in

als een diamant

Op zwart fluweel

spelen met stralen.

Waarom martel je me?

Geen dromen doorgeven?

Ze bleven in de kleuren van de dag

Onzichtbare regenboog boven ons.

Het bodemloze licht verbinden

Met totale duisternis

universum,

Waar er niets anders is

Jij en liefde zijn mijn straf.

Je bent puur voor mij

als een diamant

Op zwart fluweel

spelen met stralen.