Obłok - Edyta Gorniak

Czasem są takie dni, kiedy smutek szepcze

Nie ma też w sercu mym ulubionych fraz

W takie dni modlitw mych wiatr unosić nie chce

W myślach i w oczach tkwi przyczajony strach

Lecz nagle ktoś mój uchwycił wzrok, zostaliśmy

Sami

I uśmiechnął się jak nie robi tego nikt

A oczom, co często szare są i okryte łzami

Oddal blask i jak lekki obłok znikł

A tak bardzo…

Wyśpiewać chcę

Na palcach wytańczyć chcę

Me serce jak dziecka śmiech radością pełne

I cale miłością drży

Chcę oddać to, co w nim tkwi

Więc proszę ciesz się ze mną chociaż dziś

Tak bardzo

Wyśpiewać chcę

Na palcach wytańczyć chcę

Nie będzie juz smutku cień oplatał szczęścia

Przede mną słoneczne dni

Chcę dzielić tę radość z kimś

Więc proszę ciesz się ze mną chociaż Ty

Mija czas w kroplach dni pod zasłona deszczu

A mój płaszcz chłodu serc nie odpędzi znów

Czasem brak tylu sił, by ten smutek przemóc

Nawet sny płaczą, bo w wyobraźni wiele luk

Lecz nagle ktoś mój uchwycił wzrok, zostaliśmy

Sami…

Soms zijn er dagen dat verdriet fluistert

Er zijn ook geen favoriete zinnen in mijn hart

Op zulke gebedsdagen wil de wind mijn wind niet dragen

Er ligt angst op de loer in mijn hoofd en ogen

Maar plotseling viel mijn oog op, we bleven

Zich

En hij glimlachte zoals niemand dat doet

En de ogen, die vaak grijs zijn en bedekt met tranen

Verwijder de gloed en verdween als een lichte wolk

En zoveel...

ik wil zingen

Ik wil dansen op mijn vingers

Mijn hart is als het lachen van een kind met vreugde

En hij beeft van liefde

Ik wil teruggeven wat erin zit

Dus geniet alsjeblieft met me mee vandaag

Dus

ik wil zingen

Ik wil dansen op mijn vingers

Er zal geen verdriet meer zijn, een schaduw verstrengeld met geluk

Er liggen zonnige dagen voor me

Ik wil deze vreugde met iemand delen

Dus geniet alsjeblieft met mij in ieder geval van jou

De tijd verstrijkt in de druppels van dagen onder de sluier van regen

En mijn mantel van koude harten zal niet meer wegrijden

Soms is er niet genoeg kracht om dit verdriet te overwinnen

Zelfs dromen huilen, want er zijn veel gaten in de verbeelding

Maar plotseling viel mijn oog op, we bleven

Zich…