Oikophobia - Drapht

I got motherfuckin' brain fog, die off, internal kibosh

Tired of al the violent pirate like inner dialog

Loud as a lions roar

Some days I feel I follow in footsteps of a dinosaur

And ending it, cause there’s venom in my bloodstream

Anger is disgusting

And I mask this pain with the food, booze and fucking these floozies

A cry for help that got lost up in the acoustics

Man, fuck music

Fuck social media dude, took the easier route

Literally the easier root, she was Eve with the fruit

Trusting the snake instead of seeing our truth now

Like owl, like who’s using who now

Had the broom out, sweep it under the rug

Full moon was out.

Acting like big brother

And fucking with my emotions and now they say I chose this?

Cross between king cobra and blow fish

Blowing up from rosacia, she spitting venom, not coping

White as a ghost of the christmas past

And I’m still out in the dark in the rain

Went from house, to house, to house

To house, I couldn’t go inside

Scared what I might find

And so I

Walked around, around, around, around

From dumpster to dive

I couldn’t go inside

My oikophobia

See every blessing ignored becomes a curse man

Feel like the worst version of myself

Every time I drink another San Miguel

I sink like a hermit crab in my shell, I think with my genitals

Used to be a gentleman

General type of diligence, applauded for killing them

But this was way before I knew the force

Of my thoughts and the limitless experience, the brilliance

Was inside, but I was stunted

By confronted fear an anaconda around my windpipe

I can’t speak, thinking I was broken

Unable to say I love you, frozen by the emotion man

Was left unspoken

For like 21 years, before then certain friends called me queer

But those friends ended up addicted to gear

See that’s a world of fear for you

No one to say I’m here for you

No one to lend an ear for you

And tell you you’re imperial

No, so I

Went from house, to house, to house

To house, I couldn’t go inside

Scared what I might find

And so I

Walked around, around, around, around

From dumpster to dive

I couldn’t go inside

My oikophobia

Ik heb motherfuckin' hersenmist, sterf af, interne kibosh

Moe van al de gewelddadige piraatachtige innerlijke dialoog

Zo luid als leeuwen brullen

Sommige dagen heb ik het gevoel in de voetsporen te treden van een dinosaurus

En het beëindigen, want er zit gif in mijn bloedbaan

Woede is walgelijk

En ik maskeer deze pijn met het eten, de drank en het neuken van deze sukkels

Een hulpkreet die verloren is gegaan in de akoestiek

Man, fuck muziek

Fuck sociale media kerel, nam de gemakkelijkere route

Letterlijk de gemakkelijkere wortel, ze was Eva met de vrucht

De slang vertrouwen in plaats van onze waarheid nu te zien

Zoals uil, zoals wie nu wie gebruikt

Had de bezem eruit, veeg hem onder het tapijt

Volle maan was uit.

Gedraag je als grote broer

En neuken met mijn emoties en nu zeggen ze dat ik dit heb gekozen?

Kruising tussen koningscobra en blaasvis

Ze blaast op van Rosacia, spuugt gif, maar kan het niet aan

Wit als een spook van het kerstverleden

En ik ben nog steeds buiten in het donker in de regen

Ging van huis, naar huis, naar huis

Naar huis, ik kon niet naar binnen

Bang voor wat ik zou vinden

En dus ik

Liep rond, rond, rond, rond

Van afvalcontainer tot duik

Ik kon niet naar binnen gaan

Mijn oikofobie

Zie dat elke genegeerde zegen een vloek wordt

Voel me de slechtste versie van mezelf

Elke keer als ik nog een San Miguel drink

Ik zink als een heremietkreeft in mijn schelp, ik denk met mijn geslachtsdelen

Was vroeger een heer

Algemeen type van ijver, geprezen voor het doden van hen

Maar dit was lang voordat ik de kracht kende

Van mijn gedachten en de grenzeloze ervaring, de schittering

Was binnen, maar ik was onvolgroeid

Door geconfronteerd met angst een anaconda rond mijn luchtpijp

Ik kan niet praten, denkend dat ik gebroken was

Ik kan niet zeggen dat ik van je hou, bevroren door de emotie man

Werd onuitgesproken gelaten

Zo'n 21 jaar lang noemden bepaalde vrienden me queer

Maar die vrienden waren uiteindelijk verslaafd aan spullen

Kijk, dat is een wereld van angst voor jou

Niemand kan zeggen dat ik er voor je ben

Niemand die naar je luistert

En je vertellen dat je keizerlijk bent

Nee, dus ik

Ging van huis, naar huis, naar huis

Naar huis, ik kon niet naar binnen

Bang voor wat ik zou vinden

En dus ik

Liep rond, rond, rond, rond

Van afvalcontainer tot duik

Ik kon niet naar binnen gaan

Mijn oikofobie