Règlement Space #6 - Doxx

Hey, wesh, Le Règlement

Hey, hey, hey

T’es rentrée dans ma vie, t’as laissée beaucoup plus qu’un vide

T’es rentrée dans mon cœur, y’avait d’jà pas beaucoup d’invit'

Et j’t’en veux pas, au contraire, c’est à moi que j’en veux

Les jours sont courts, les nuits sont longues, j’crois j’vais pas aller mieux

Je crois qu’j’vais tout lâcher parce qu’j’en ai marre de souffrir

Et toi, t’es belle à chaque sourire, je sens mon cœur s’ouvrir

Et j’attends chaque souvenir et j’entends chaque soupir

Comme si j’savais qu’c'était la fin mais j’voulais pas m’le dire

Incapable d’savoir c’que je veux

Y’a rien de pire que d’tomber amoureux

J’attends chaque soir de voir l’Soleil, j’me réconforte avec la 'teille,

j’me réconforte avec la paye, eh

Longtemps qu’j’ai perdu l’sommeil, aujourd’hui ça fait un an

Et toi, tu crois que c’est qu’un jeu mais y’a vraiment rien d’marrant

Je m’reconnais pas moi-même, j’combats mon âme dans une arène, enterre mon

estime à la pelle, hey

J’ai fait passer ton bonheur avant l’mien

Comme j’l’ai dit dans «Poème», y’aura rien d’autre que rien

Et ça j’le sais mais j’ai du mal à l’vivre, c’est dev’nu un enfer,

j’suis loin du paradis

J’suis désolé mais j’veux plus qu’on se voit

Une vie sans toi, j’peux pas le concevoir

J’allume un teh, j'écris un texte quand je suis dans le noir

J’me demande qui je suis quand j’me regarde dans l’miroir

Et tu t’en bats les couilles de moi, tu penses qu'à lui, tu penses qu'à toi

Tu penses qu'à vivre, quand je suis là, tu penses qu'à lui dire que t’es mal

Au fond d’moi, je sais plus c’que j’ressens

J’t'écris avec mon cœur, j’t'écris avec mon sang

Joue pas les innocentes, j’sais qu’tu sens rien

Faudrait m’crever les yeux pour dire que j’me sens bien

Tu fais la meuf mais t’oublies pas l’passé

Cinq heures et d’mi, j’ai pas sommeil, la mort vient m’embrasser

Hé, wesh, de regels

Hoi hoi hoi

Je kwam in mijn leven, liet je meer dan een leegte achter

Je kwam in mijn hart, er waren niet veel genodigden

En ik neem het jou niet kwalijk, integendeel, ik geef de schuld

De dagen zijn kort, de nachten zijn lang, ik denk niet dat ik beter zal worden

Ik denk dat ik alles ga laten vallen omdat ik moe ben van het lijden

En jij, je bent mooi met elke glimlach, ik voel mijn hart opengaan

En ik wacht op elke herinnering en ik hoor elke zucht

Alsof ik wist dat het het einde was, maar ik wilde mezelf niet vertellen

Kan niet weten wat ik wil

Er is niets erger dan verliefd worden

Ik wacht elke avond om de zon te zien, ik troost mezelf met de 'fles,

Ik troost mezelf met het loon, eh

Ik heb lang geslapen, vandaag is het een jaar geleden

En jij, jij denkt dat het maar een spel is, maar er is echt niets grappigs

Ik herken mezelf niet, ik vecht met mijn ziel in een arena, begraaf mijn

achting in schoppen, hey

Ik plaats jouw geluk voor het mijne

Zoals ik al zei in "Poème", er zal niets dan niets zijn

En ik weet dat, maar ik heb moeite om het te leven, het is een hel geworden,

Ik ben ver van het paradijs

Het spijt me, maar ik wil elkaar niet meer zien

Een leven zonder jou, ik kan het me niet voorstellen

Ik steek een thee aan, ik schrijf een tekst als ik in het donker ben

Ik vraag me af wie ik ben als ik in de spiegel kijk

En je geeft geen fuck om mij, je denkt alleen aan hem, je denkt alleen aan jezelf

Je denkt alleen aan leven, als ik in de buurt ben, denk je er alleen aan hem te vertellen dat je slecht bent

Diep van binnen weet ik niet meer wat ik voel

Ik schrijf je met mijn hart, ik schrijf je met mijn bloed

Speel niet de onschuldige, ik weet dat je niets voelt

Je zou mijn ogen uit moeten steken om te zeggen dat ik me goed voel

Je doet het meisje, maar je vergeet het verleden niet

Half vijf, ik ben niet slaperig, de dood komt me kussen