Blues - Doxx

C’est vrai qu’j’ai le blues

J’ai le blues de moi, le blues de toi

Le blues de nous, le blues de tout

A croire qu’j’ai le blues de fou

Alors je rime en espérant que tu m’assassines

En pleine rue, tard dans la nuit avec un truc qui fait pas de bruit

Réveille pas les voisins, si je pars c’est que j’le veux bien

À croire qu’l’amour est parti loin

Ça n’m'étonne pas qu’j’sois pas si bien

J’suis posé d’vant ma télé

J’vois les images qui défilent

Et j’pense à toi toute la journée à croire qu’tu m’a rendu débile

C’est vrai qu’j’ai le blues

J’ai le blues de moi, le blues de toi

Le blues de nous, le blues de tout

A croire qu’j’ai le blues de fou

J’suis dans ma bulle, négro j’suis à l’affût

J’m’amuse à t’faire de la musique pendant qu’ces bâtard t’jouent d’la flûte

J’ai l’esprit sombre et les souvenirs enterrés

J’aimerais bien changer le monde comme change les chaines à la télé

Mais ça se passe pas comme ça

On parlera des meufs sur Insta

On f’ra l’amour, on f’ra la guerre

On f’ra les deux, on s’disputera comme à chaque fois

Trop de tentation, j’pense plus aux bonnes actions

Moi j’me pose juste derrière mes gars et puis je regarde la transaction

C’est vrai qu’j’ai le blues

J’ai le blues de moi, le blues de toi

Le blues de nous, le blues de tout

A croire qu’j’ai le blues de fou

Et on s’enterre maîtrise l’art du Mokuton

Rêve de devenir Hokage, j’suis qu’un gamin ouais ça t'étonnes

Mais on s’ment tous, camoufle tout sous notre blouse

J’aimerais juste une éclaircie que j’puisse m’asseoir et r’prendre mon souffle

Et sur la vie d’ma mère que j’lâche rien

J’oublie ton corps et ton parfum

Sur la route du bonheur mon âme s’est vite mangée un parpaing

C’est vrai qu’j’m'évade et j’picole

Enlève ta main d’mon épaule

J’ai fais ma vie, j’ai fait mes choix comprend pourquoi je m’isole

J’me sens à l’aise dans mon malheur intérieur;

ça c’est d’la frappe

J’ai du faire bordel dans ma vie antérieure, c’est normal

Aligne les mots comme des pions

J'écris un texte, j’roule un pilon

Dans mon appart' comme une prison

Mon silence en dit long

C’est vrai qu’j’ai le blues

J’ai le blues de moi, le blues de toi

Le blues de nous, le blues de tout

A croire qu’j’ai le blues de fou

J’aimerais bien m'évader de la prison que t’as construit inconsciemment

C’est vrai qu’c’est dur d’aimer la fille qui t’as tout pris

Et j’vagabonde je refais l’monde

J’ai besoin d’air j’ai besoin d’plomb

La roulette russe t'étais si belle la cervelle sur l’béton

J’suis dans ma sphère, j’manie les mots pour t’faire la guerre

Je voulais pas te faire de peine, en vrai j’voulais même pas te perdre

Het is waar dat ik de blues heb

Ik heb de blues van mij, de blues van jou

De blues van ons, de blues van alles

Om te geloven dat ik de gekke blues heb

Dus ik rijm in de hoop dat je me vermoordt

Op straat, 's avonds laat met iets dat geen geluid maakt

Maak de buren niet wakker, als ik wegga is dat omdat ik dat wil

Te geloven dat liefde ver is gegaan

Het verbaast me niet dat het niet zo goed met me gaat

Ik zit voor mijn TV

Ik zie de afbeeldingen voorbij scrollen

En ik denk de hele dag aan jou, denkend dat je me dom hebt gemaakt

Het is waar dat ik de blues heb

Ik heb de blues van mij, de blues van jou

De blues van ons, de blues van alles

Om te geloven dat ik de gekke blues heb

Ik ben in mijn bubbel, nigga, ik ben op mijn hoede

Ik heb plezier met het maken van muziek voor je terwijl deze klootzakken je op de fluit spelen

Ik heb een donkere geest en begraven herinneringen

Ik zou de wereld willen veranderen zoals de zenders op tv veranderen

Maar zo is het niet

We zullen praten over kuikens op Insta

We zullen de liefde bedrijven, we zullen oorlog voeren

We zullen beide doen, we zullen ruzie maken zoals altijd

Te veel verleiding, ik denk meer aan goede daden

Ik, ik lig vlak achter mijn jongens en dan kijk ik naar de transactie

Het is waar dat ik de blues heb

Ik heb de blues van mij, de blues van jou

De blues van ons, de blues van alles

Om te geloven dat ik de gekke blues heb

En we begraven onszelf meester van de kunst van Mokuton

Droom ervan Hokage te worden, ik ben nog maar een kind, ja je bent verrast

Maar we liegen allemaal tegen elkaar, camoufleren alles onder onze blouse

Ik wil gewoon een open plek zodat ik kan gaan zitten en op adem kan komen

En op het leven van mijn moeder dat ik niet loslaat

Ik vergeet je lichaam en je parfum

Op weg naar geluk at mijn ziel snel een sintelblok

Het is waar dat ik ontsnap en ik drink

Haal je hand van mijn schouder

Ik heb mijn leven gemaakt, ik heb mijn keuzes gemaakt, begrijp waarom ik mezelf isoleer

Ik voel me op mijn gemak in mijn innerlijke ongelukkigheid;

dat is een hit

Ik moet het in mijn vorige leven hebben verprutst, dat is normaal

Zet de woorden op een rij als pionnen

Ik schrijf een tekst, ik rol een stamper

In mijn appartement als een gevangenis

Mijn stilte spreekt boekdelen

Het is waar dat ik de blues heb

Ik heb de blues van mij, de blues van jou

De blues van ons, de blues van alles

Om te geloven dat ik de gekke blues heb

Ik zou dolgraag uit de gevangenis willen ontsnappen die je onbewust hebt gebouwd

Het is waar dat het moeilijk is om van het meisje te houden dat alles van je afnam

En ik dwaal, ik maak de wereld opnieuw

Ik heb lucht nodig, ik heb lood nodig

De Russische roulette was zo mooi je hersens op het beton

Ik ben in mijn sfeer, ik hanteer woorden om oorlog tegen je te voeren

Ik wilde je geen pijn doen, sterker nog, ik wilde je niet eens kwijt