Oblio - Donatella Rettore

Oblio

Guarda io vivo nell’oblio

Il lampo che squarcia il cielo

Là dentro ci vivo io

Nel tuono che tremare fa

L’oblio

Oblio

Io mi distacco dal corpo mio

Mi perdo e mi ritrovo

Sì, sono io

Abbandonato nell’oblio

Avevo grandi mani adesso

Appunto, adesso

Oblio

Oblio

Oblio

Eppure sto già da un po' accanto a Dio

È lui che mi ha insegnato a nuotare nell’oblio

Mi hanno svuotato, buttato in un cestino

Vivevo per le maschere

E mi han chiamato burattino

E mi han chiamato

Bu-ra-ttino

Oblio

Io mi distacco dal corpo mio

Mi perdo e mi ritrovo

Sì, sono io

Abbandonato nell’oblio

Avevo grandi mani adesso

Appunto, adesso

Vergeetachtigheid

Kijk, ik leef in de vergetelheid

De bliksem die de lucht doorboort

ik woon daarbinnen

In de donder maakt het

Vergeetachtigheid

Vergeetachtigheid

Ik maak mezelf los van mijn lichaam

Ik verlies mezelf en vind mezelf

Ja dat ben ik

Verlaten in de vergetelheid

Ik had nu grote handen

Precies, nu

Vergeetachtigheid

Vergeetachtigheid

Vergeetachtigheid

En toch ben ik al een tijdje dicht bij God

Hij is het die me leerde zwemmen in de vergetelheid

Ze leegden me, gooiden me in een vuilnisbak

Ik leefde voor de maskers

En ze noemden me marionet

En ze belden mij

Marionet

Vergeetachtigheid

Ik maak mezelf los van mijn lichaam

Ik verlies mezelf en vind mezelf

Ja dat ben ik

Verlaten in de vergetelheid

Ik had nu grote handen

Precies, nu