Estasi - Donatella Rettore

Estasi è restare

Con i piedi nel mare

Senza neanche sentirne il rumore

È sentirsi senza niente

E stare bene, troppo bene!

Estasi è dormire

Con le braccia distese

Come gesù a cui la morte sorrise

È sentirsi senza niente

E stare bene, troppo bene!

È guardarti e dichiararti innocente

Col coltello ancora dentro il pugno

Delinquente

È lasciarsi dietro un banco d’accusa

E al colpevole portare una rosa

È sentirsi senza niente

E stare bene, troppo bene

Estasi è volare

È buttarsi e cadere

Senza neanche sentirne il rumore

È sentirsi senza niente

E stare bene, troppo

È guardarti e dichiararti innocente

Col coltello ancora dentro il pugno

Delinquente

È lasciarsi dietro un banco d’accusa

E al colpevole portare una rosa

Tutto questo è estasi, estasi, estasi.

estasi

Extase blijft

Met je voeten in de zee

Zonder zelfs maar het geluid te horen

Het is voelen zonder iets

En voel je goed, te goed!

Extase is slapen

Met uitgestrekte armen

Zoals Jezus naar wie de dood glimlachte

Het is voelen zonder iets

En voel je goed, te goed!

Het kijkt naar je en verklaart jezelf onschuldig

Met het mes nog in de vuist

delinquent

Het laat een aanklacht achter

En breng een roos naar de schuldige

Het is voelen zonder iets

En voel je goed, te goed

Extase vliegt

Het is springen en vallen

Zonder zelfs maar het geluid te horen

Het is voelen zonder iets

En voel je ook goed

Het kijkt naar je en verklaart jezelf onschuldig

Met het mes nog in de vuist

delinquent

Het laat een aanklacht achter

En breng een roos naar de schuldige

Dit alles is extase, extase, extase.

extase