Il Granchio - Donatella Rettore

Quel granchio che fuggì nel suo passato

Che disse tutto a tutti senza aver vissuto

Che per troppe difese fu perduto

Le chele più spuntate che ho veduto

Amo te, amo e grido senza voce

Per me che voglio ancora questa croce

E mi dibatto dentro e più mi piace

Perchè vivo un amore che è feroce

Il granchio mi tortura e sta morendo

E cerco in voi da che parte state andando

Verso il mare l’odeore adesso sento

Morirci dentro è già sperare tanto

Amo te, amo e grido senza voce

Per me che voglio ancora questa croce

E mi dibatto dentro e più mi piace

Perchè vivo un amore che è feroce

Dopo di te non so vedere altro

Dopo di te non so più far di conto

Amarti è stato un salto troppo alto

Come annegare sull’asfalto

Die krab die ontsnapte in zijn verleden

Die alles tegen iedereen zei zonder te hebben geleefd

Die voor te veel verdedigingen verloren ging

De meest botte klauwen die ik heb gezien

Ik hou van je, ik hou van en huil zonder stem

Voor mij die dit kruis nog wil

En ik worstel van binnen hoe leuker ik het vind

Omdat ik een liefde leef die fel is

De krab martelt me ​​en gaat dood

En ik kijk in jou welke kant je op gaat

Richting de zee kan ik nu de geur ruiken

Van binnen sterven is al hoopvol

Ik hou van je, ik hou van en huil zonder stem

Voor mij die dit kruis nog wil

En ik worstel van binnen hoe leuker ik het vind

Omdat ik een liefde leef die fel is

Na jou weet ik niet wat ik nog meer moet zien

Na jou weet ik niet meer hoe ik moet tellen

Van je houden was een te grote sprong

Hoe te verdrinken op het asfalt