Плачут небеса - Доминик Джокер

Я так хотел жить мечтой, слепо доверяя

Своим не верил глазам миллионы раз

Я так хотел быть с тобой рядом, а не с краю,

Но вот пришел этот день без твоих глаз

Хотел гореть от любви, к сердцу прижимая

Хотел не слышать твоих равнодушных фраз

Я сам построил для нас замок из тумана,

Но вот пришел этот день без твоих глаз

Плачут небеса о любви и мечте

Плачут небеса о тебе, о тебе

Плачут небеса, разливаясь дождем

Знают небеса: мы с тобой не вдвоем

Среди пустых серых дней ты мой лучик света

И знаю я: ты не спишь, как и я, сейчас,

Но у тебя впереди солнечное лето,

А я замерзну в зиме без твоих глаз

Плачут небеса о любви и мечте

Плачут небеса о тебе, о тебе

Плачут небеса, разливаясь дождем

Знают небеса: мы с тобой не вдвоем

Плачут небеса о любви и мечте

Плачут небеса о тебе, о тебе

Плачут небеса, сея каплях дождя

Плачут небеса… А, быть может, и я

А небо плачет дождем и о ней, и о нем

Небо никак не поймет, почему они не вдвоем

Не просто так они увидеть друг друга смогли —

Небо вело их навстречу с разных концов земли

Он шепчет имя во сне, для них слова не в цене

В ее мечтах тоже он, но в параллельной весне

Она просто прячет глаза, ему улыбаясь несмело

Она его любит (Да только сказать не сумела)

Он должен ее простить, он должен ее понять

Ей так тяжело любить, любить его, но молчать

От этой любви пылать, и день ото дня сгорать,

Но не уметь ему об этом просто сказать

Он пишет ей песни о том, как сильно она нужна

У них разный способ, но цель посланий одна

В ответ ему на главный вопрос написала

«Я тебя люблю» лепестками роз

Плачут небеса о любви и мечте

Плачут небеса о тебе, о тебе

Плачут небеса, разливаясь дождем

Знают небеса: мы с тобой не вдвоем

Плачут небеса о любви и мечте

Плачут небеса о тебе, о тебе

Плачут небеса, сея каплях дождя

Плачут небеса… А, быть может, и я

Ik wilde zo graag een droom leven, blindelings vertrouwend

Ik geloofde mijn ogen niet miljoenen keren

Ik wilde zo graag bij je zijn, en niet op het randje,

Maar deze dag is gekomen zonder jouw ogen

Ik wilde branden van liefde, drukkend op mijn hart

Ik wilde je onverschillige zinnen niet horen

Ik heb zelf een mistkasteel voor ons gebouwd,

Maar deze dag is gekomen zonder jouw ogen

De hemel huilt om liefde en dromen

De hemel huilt om jou, om jou

De hemel huilt, stromende regen

De hemel weet: jij en ik zijn niet samen

Tussen de lege grijze dagen ben jij mijn lichtstraal

En ik weet: je slaapt niet, zoals ik, nu,

Maar je hebt een zonnige zomer voor de boeg,

En ik zal bevriezen in de winter zonder jouw ogen

De hemel huilt om liefde en dromen

De hemel huilt om jou, om jou

De hemel huilt, stromende regen

De hemel weet: jij en ik zijn niet samen

De hemel huilt om liefde en dromen

De hemel huilt om jou, om jou

De hemel huilt, zaait regendruppels

De hemel huilt... En misschien ben ik dat ook

En de lucht huilt van de regen voor zowel haar als hem

De lucht zal nooit begrijpen waarom ze niet samen zijn

Het is niet alleen dat ze elkaar konden zien -

De lucht leidde hen om elkaar te ontmoeten vanaf verschillende uiteinden van de aarde

Hij fluistert een naam in een droom, want die woorden zijn niet de moeite waard

Hij is ook in haar dromen, maar in een parallelle lente

Ze verbergt gewoon haar ogen en glimlacht verlegen naar hem

Ze houdt van hem (Ja, ze kon het gewoon niet zeggen)

Hij moet haar vergeven, hij moet haar begrijpen

Het is zo moeilijk voor haar om van hem te houden, van hem te houden, maar zwijg

Van deze liefde om te branden, en branden van dag tot dag,

Maar om hem er niet zomaar over te kunnen vertellen

Hij schrijft haar liedjes over hoeveel ze nodig heeft

Ze hebben een andere manier, maar het doel van de berichten is hetzelfde

In antwoord op zijn hoofdvraag schreef ze:

"I love you" met rozenblaadjes

De hemel huilt om liefde en dromen

De hemel huilt om jou, om jou

De hemel huilt, stromende regen

De hemel weet: jij en ik zijn niet samen

De hemel huilt om liefde en dromen

De hemel huilt om jou, om jou

De hemel huilt, zaait regendruppels

De hemel huilt... En misschien ben ik dat ook