Amaretto - Доминик Джокер

Я пока не знаю, кто же ты?

Скажи, и кем же ты создана?

В атмосферу мою, вдыхая жизнь.

Ты вошла, как обьект, неопознанный.

И меня не спасти, наверно.

Этот вирус проник в мой пульс.

И привычный мне мир, как будто.

Стал какой-то другой.

Я вижу солнце твоей Вселенной.

И как только его коснусь.

Сгорю, но останусь с тобой.

Убежать, уйти от сюжета.

С тобой за одно, на дно, тонким бликом любви.

Лёгким запахом, amaretto.

Слова доказали все, теоремы твои.

Я пока не знаю, ответа.

На тысячи разных «но», между мной и тобой.

Но в глазах кофейного цвета.

Я вижу огонь и он, так похож на любовь.

Ты, мой бред, обьект.

Осознанный нами.

И когда хоть на миг, тебя рядом нет.

Это просто потеря сознаний.

Даже если не будет лучше.

Я спасения не ищу.

Я же сам добровольно сдался, в этот призрачный плен.

С каждым шагом теряя душу.

Я так же знаю, чего хочу.

И что оставляю взамен.

Убежать, уйти от сюжета.

С тобой за одно, на дно, тонким бликом любви.

Лёгким запахом, amaretto.

Слова доказали все, теоремы твои.

Я пока не знаю, ответа.

На тысячи разных «но», между мной и тобой.

Но в глазах кофейного цвета.

Я вижу огонь и он, как две капли похож на любовь.

Как две капли похож на любовь…

Похож на любовь…

На любовь…

Убежать, уйти от сюжета.

С тобой за одно, на дно, тонким бликом любви.

Лёгким запахом, amaretto.

Слова доказали все, теоремы твои.

Я пока не знаю, ответа.

На тысячи разных «но», между мной и тобой.

Но в глазах кофейного цвета.

Я вижу огонь и он, как две капли похож на любовь.

Ik weet het nog niet, wie ben jij?

Vertel me, door wie ben je gemaakt?

In mijn atmosfeer, levend ademen.

Je kwam binnen als een niet-geïdentificeerd object.

En ik kan waarschijnlijk niet worden gered.

Dit virus kwam in mijn pols.

En de voor mij bekende wereld, alsof.

Een ander geworden.

Ik zie de zon van jouw Universum.

En zodra ik het aanraak.

Ik zal branden, maar ik zal bij je blijven.

Ren weg, ga weg van het complot.

Met jou voor een ding, tot op de bodem, een dunne glans van liefde.

Lichte geur, amaretto.

Woorden hebben alles bewezen, jouw stellingen.

Ik weet het antwoord nog niet.

Op duizenden verschillende "maars" tussen jou en mij.

Maar dan in koffiekleurige ogen.

Ik zie vuur en het lijkt zoveel op liefde.

Jij, mijn onzin, maakt bezwaar.

Door ons erkend.

En als je er even niet bent.

Het is gewoon een verlies van bewustzijn.

Ook als het niet beter wordt.

Ik ben niet op zoek naar redding.

Zelf heb ik mij vrijwillig overgegeven aan deze spookgevangenschap.

Met elke stap mijn ziel verliezen.

Ik weet ook wat ik wil.

En wat laat ik achter.

Ren weg, ga weg van het complot.

Met jou voor een ding, tot op de bodem, een dunne glans van liefde.

Lichte geur, amaretto.

Woorden hebben alles bewezen, jouw stellingen.

Ik weet het antwoord nog niet.

Op duizenden verschillende "maars" tussen jou en mij.

Maar dan in koffiekleurige ogen.

Ik zie vuur en het is als twee druppels als liefde.

Hoe twee druppels als liefde zijn...

Lijkt op liefde...

Voor de liefde...

Ren weg, ga weg van het complot.

Met jou voor een ding, tot op de bodem, een dunne glans van liefde.

Lichte geur, amaretto.

Woorden hebben alles bewezen, jouw stellingen.

Ik weet het antwoord nog niet.

Op duizenden verschillende "maars" tussen jou en mij.

Maar dan in koffiekleurige ogen.

Ik zie vuur en het is als twee druppels als liefde.