La Bohème - Doc Gyneco, Assia

Je vous parle d’un temps

Que les moins de vingt ans

Ne peuvent pas connaître

Montmartre en ce temps-là

Accrochait ses lilas

Jusque sous nos fenêtres

Et si l’humble garni

Qui nous servait de nid

Ne payait pas de mine

C’est là qu’on s’est connu

Moi qui criait famine

Et toi qui posais nue

La bohème, la bohème

Ça voulait dire: On est heureux

La bohème, la bohème

Nous ne mangions qu’un jour sur deux

Dans les cafés voisins

Nous étions quelques-uns

Qui attendions la gloire

Et bien que miséreux

Avec le ventre creux

Nous ne cessions d’y croire

Et quand quelque bistro

Contre un bon repas chaud

Nous prenait une toile

Nous récitions des vers

Groupés autour du poêle

En oubliant l’hiver

La bohème, la bohème

Ça voulait dire: Tu es jolie

La bohème, la bohème

Et nous avions tous du génie

Souvent il m’arrivait

Devant mon chevalet

De passer des nuits blanches

Retouchant le dessin

De la ligne d’un sein

Du galbe d’une hanche

Et ce n’est qu’au matin

Qu’on s’asseyait enfin

Devant un café-crème

Épuisés mais ravis

Fallait-il que l’on s’aime

Et qu’on aime la vie

La bohème, la bohème

Ça voulait dire: On a vingt ans

La bohème, la bohème

Et nous vivions de l’air du temps

Quand au hasard des jours

Je m’en vais faire un tour

À mon ancienne adresse

Je ne reconnais plus

Ni les murs, ni les rues

Qui ont vu ma jeunesse

En haut d’un escalier

Je cherche l’atelier

Dont plus rien ne subsiste

Dans sonn ouveau décor

Montmartre semble triste

Et les lilas sont morts

La bohème, la bohème

On était jeunes, on était fous

La bohème, la bohème

Ça ne veut plus rien dire du tout

Ik spreek tot u van een tijd

Dan die onder de twintig

kan het niet weten

Montmartre in die tijd

hing haar seringen op

Recht onder onze ramen

En als de nederige garni

Wie diende als ons nest

zag er niet uit

Daar hebben we elkaar ontmoet

Ik die hongersnood riep

En jij poseert naakt

bohemien, bohemien

Het betekende: we zijn blij

bohemien, bohemien

We aten alleen om de andere dag

In nabijgelegen cafés

We waren met een paar

Wie wachtte op glorie?

En hoewel ellendig

Met een holle maag

We bleven geloven

En wanneer een bistro

Voor een goede warme maaltijd

We namen een canvas

We reciteerden verzen

Gegroepeerd rond de kachel

De winter vergeten

bohemien, bohemien

Het betekende: je bent mooi

bohemien, bohemien

En we waren allemaal geniaal

Vaak is het mij overkomen

Voor mijn ezel

Om slapeloze nachten door te brengen

De tekening retoucheren

Van de lijn van een borst

Van de vorm van een heup

En het is alleen in de ochtend

Dat we eindelijk gaan zitten

Voor een café-crème

Uitgeput maar blij

Moesten we van elkaar houden?

En we houden van het leven

bohemien, bohemien

Het betekende: we zijn twintig

bohemien, bohemien

En we leefden in de tijdgeest

Wanneer op willekeurige dagen

ik ga een ritje maken

Op mijn oude adres

ik herken het niet meer

Noch de muren, noch de straten

Wie heeft mijn jeugd gezien?

Boven aan een trap

Ik zoek de workshop

Waarvan niets overblijft

In zijn nieuwe decor

Montmartre lijkt verdrietig

En de seringen zijn dood

bohemien, bohemien

We waren jong, we waren gek

bohemien, bohemien

Het betekent helemaal niets