Не люкс лайф - Dima Grafo, Триада

Сто ватт лампа в кухне — удобно писать

День и ночь, как сова, — в кровать отправляет рассвет.

Зима посылает нам снег,

Вчера прочитал текст, сегодня смог его только напеть.

Слова своди на минимум, а то, что в голове,

Мысли новые сотрут, как дождь стирает мел,

И всё станет в один миг другим, небо сменит дым,

Пристаням — корабли, канатам — карабин.

Не люкс лайф — ты прости, но так есть — правда в этом,

И есть кайф по лужам идти босым кому-то или вместо туфель найк,

И совсем не то красит, что будешь одевать.

Не люкс лайф — и плевать.

Grafoman

Не знают, что такое ценности,

Я пожелаю вам домой вернуться в целости.

Оберегайте стены вашей крепости.

Не люкс лайф, да, и пускай, честно — наплевать.

Раньше мне было грустно, что стиль моей жизни — не люкс лайф.

В карманах ветрено, пусто, сейчас понимаю — да пускай.

От вечных напутствий успел устать.

Лампы свет моей тусклый без абажура и люстры.

Я помню — два часа ночи, горпарк,

Я словно от одиночества пьян,

Не сломлен, одежда вся в клочья и в хлам

Изорвана, но понял — в общем, не хочется так.

Нет монет на трамвай, пешком сквозь весь город,

Мне холодно, значит двигаться есть повод.

Думал, как так, отчего судьба катится в тартар,

Разменивая за кварталам квартал.

И в самый разгар осмысления теорий

Услышал оклик «эй, там!», вскоре понял — их двое.

Думал, скроюсь от боли, но стал по итогу доволен.

Нашёл себя в доме, с землёй что был почти вровень.

Знаю наверняка сейчас — нет середины.

Мы не из люкс лайф, и душу этим не тереби мне.

Верьте, поныне за окном сорняк — не ветви рябины,

И мы горды этим и, значит, непобедимы.

Припев, Grafoman:

Не знают, что такое ценности,

Я пожелаю вам домой вернуться в целости.

Оберегайте стены вашей крепости.

Не люкс лайф, да, и пускай, честно — наплевать.

Я помню лучшие дни — мы расставались, оставались одни.

За спинами нашими гасли ночные огни.

Да, у нас не люкс лайф — стены вокруг, коридоры,

Светофоры, я миксую весь кайф в кока-колу.

Как же так, моя жизнь будто пьяный бардак.

Я был так любим, но понимал, что здесь что-то не так.

Писал свои мысли в блокнот, писал оказалось не те.

Ты, как фотовспышка, оставишь блики в ночной темноте.

Мысли будто бы калейдоскоп.

Ты сделал ремонт, но в твоей кухне сегодня потоп.

Когда дело чести, спидометр опускался за двести,

И плавно нажал тормоза, я много ещё не успел здесь.

Ну-ка давай добавляй меня в чёрный список повсюду.

Я в свою очередь обещаю — злиться не буду.

Злиться не буду — какой-то странный в итоге консилиум.

Музыку сделай громче и слова своди на минимум.

Припев, Grafoman:

Не знают, что такое ценности,

Я пожелаю вам домой вернуться в целости.

Оберегайте стены вашей крепости.

Не люкс лайф, да, и пускай, честно — наплевать.

Honderd watt lamp in de keuken - handig om te schrijven

Dag en nacht, als een uil, stuurt de dageraad naar het bed.

De winter stuurt ons sneeuw

Gisteren las ik de tekst, vandaag kon ik hem alleen maar zingen.

Beperk woorden tot een minimum, maar wat zit er in je hoofd

Nieuwe gedachten zullen worden uitgewist, zoals regen krijt uitwist,

En alles zal in een oogwenk anders worden, de lucht zal worden vervangen door rook,

Pieren - schepen, touwen - een karabijn.

Geen luxe leven - sorry, maar het is - de waarheid zit hierin,

En er is een sensatie in de plassen voor iemand om op blote voeten te lopen of in plaats van Nike-schoenen,

En het is helemaal niet wat je zult dragen.

Geen luxe leven - en het maakt niet uit.

Grafoman

Ze weten niet wat waarden zijn

Ik wens dat je veilig thuiskomt.

Bescherm de muren van uw fort.

Geen luxe leven, ja, en eerlijk gezegd kan het me geen moer schelen.

Vroeger was ik verdrietig dat mijn levensstijl geen luxe leven was.

Het waait in mijn zakken, leeg, nu begrijp ik het - laat het zo zijn.

Ik kreeg genoeg van de eeuwige afscheidswoorden.

Het licht van mijn lamp is zwak zonder lampenkap en kroonluchter.

Ik herinner me - twee uur 's nachts, stadspark,

Ik ben dronken van eenzaamheid

Niet kapot, kleren aan flarden en rotzooi

Gescheurd, maar ik begreep het - in het algemeen wil ik het niet zo.

Geen munten voor de tram, wandelen door de hele stad,

Ik heb het koud, dus ik heb een reden om te verhuizen.

Ik dacht hoe het is, waarom het lot in tandsteen rolt,

Een kwart voor kwartjes ruilen.

En te midden van het begrijpen van theorieën

Ik hoorde de roep "hé, daar!", ik realiseerde me al snel dat het er twee waren.

Ik dacht dat ik me zou verstoppen voor de pijn, maar uiteindelijk was ik tevreden.

Ik bevond me in een huis dat bijna gelijk was met de grond.

Ik weet het nu zeker - er is geen middenweg.

We komen niet uit het luxe leven, en val me hier niet mee lastig.

Geloof, tot nu toe, buiten het raam, is het onkruid geen lijsterbes,

En daar zijn we trots op en daarom zijn we onoverwinnelijk.

Koor, Grafoman:

Ze weten niet wat waarden zijn

Ik wens dat je veilig thuiskomt.

Bescherm de muren van uw fort.

Geen luxe leven, ja, en eerlijk gezegd kan het me geen moer schelen.

Ik herinner me de beste dagen - we gingen uit elkaar, we werden alleen gelaten.

Achter onze rug gingen de nachtlichten uit.

Ja, we hebben geen luxe leven - muren rondom, gangen,

Verkeerslichten, ik meng alle high in Coca-Cola.

Hoe komt het, mijn leven is als een dronken puinhoop.

Ik was zo geliefd, maar ik begreep dat hier iets mis was.

Ik schreef mijn gedachten in een notitieboekje, maar het bleek de verkeerde te zijn.

Jij, als een flits, laat een schittering achter in de duisternis van de nacht.

Gedachten zijn als een caleidoscoop.

Je hebt reparaties uitgevoerd, maar er is vandaag een overstroming in je keuken.

Als het een erezaak is, zakte de snelheidsmeter meer dan tweehonderd,

En ik trapte soepel op de rem, ik heb hier nog niet veel gedaan.

Kom op, zet me overal op de zwarte lijst.

Ik beloof op mijn beurt dat ik niet boos zal zijn.

Ik zal niet boos worden - uiteindelijk een soort vreemde raad.

Zet de muziek harder en beperk de woorden tot een minimum.

Koor, Grafoman:

Ze weten niet wat waarden zijn

Ik wens dat je veilig thuiskomt.

Bescherm de muren van uw fort.

Geen luxe leven, ja, en eerlijk gezegd kan het me geen moer schelen.