Петербургская весна - Дима Билан

Я сверяю шаги, я ищу в глубине

Словно стали не те, и как будто во сне

Тихо вздрогнет рука от немой пустоты

Тонут мысли в глазах вечно первой весны

Огни, мосты, пустые сны

Сжигают жизнь часы на стене

Замерзли мы, забыли мы Как город чужой поет о тепле

Затихают огни, город сводит мосты

В окнах тает тепло петербургской весны

В ярком свете луны мы как будто одни

В лабиринте путей вечно странной Невы

Огни, мосты, пустые сны

Сжигают жизнь часы на стене

Замерзли мы, забыли мы Как город чужой поет о тепле

Огни, мосты, пустые сны

Сжигают жизнь часы на стене

Замерзли мы, забыли мы Как город чужой поет о тепле

Ik vergelijk stappen, ik zoek in de diepte

Alsof ze niet hetzelfde waren, en als in een droom

Rustig zal de hand beven van de stomme leegte

Gedachten verdrinken in de ogen van de eeuwig eerste lente

Lichten, bruggen, lege dromen

De klok aan de muur brandt het leven

We bevroor, we vergaten Hoe een vreemde stad zingt over warmte

De lichten gaan uit, de stad haalt de bruggen neer

De warmte van de Petersburgse lente smelt in de ramen

In het heldere licht van de maan lijken we alleen te zijn

In het doolhof van paden van de eeuwig vreemde Neva

Lichten, bruggen, lege dromen

De klok aan de muur brandt het leven

We bevroor, we vergaten Hoe een vreemde stad zingt over warmte

Lichten, bruggen, lege dromen

De klok aan de muur brandt het leven

We bevroor, we vergaten Hoe een vreemde stad zingt over warmte