Entre Vareta y Canasta - Diego El Cigala, Vicente Amigo, Javier Limón

Aún vive el burro que acarreaba la vinagre

No se lo llevó Dios aún de esta vida miserable

Acarreando

Acarreando

Acarreando

Vida miserable

Vinagre

Igual de mohíno y menos valiente

Con una pensión de tres al cuarto

Y así como ausente

Acarreando

Acarreando

Acarreando

Vida miserable

Vinagre

Ya no es el orgullo de nadie en Villarino

Ya no lo visita ni siquiera su único sobrino

Acarreando

Acarreando

Acarreando

Vida miserable

Vinagre

Aún mira las fotos de su álbum de viudo

Casi no recuerda cómo era aquel cuerpo desnudo

Acarreando

Acarreando

Acarreando

Vida miserable

Vinagre

Sólo en su cabeza de noche y de día

Aún chirría el carro, el carro, el carro aún chirría

Acarreando

Acarreando

Acarreando

Vida miserable

Vinagre

De ezel die de azijn droeg, leeft nog

God heeft hem nog niet uit dit ellendige leven weggenomen

vervoeren

vervoeren

vervoeren

ellendig leven

Azijn

Net zo nukkig en minder dapper

Met een pensioen van drie tot een kwart

En net zo afwezig

vervoeren

vervoeren

vervoeren

ellendig leven

Azijn

Hij is niet langer de trots van iemand in Villarino

Zelfs zijn enige neef bezoekt hem niet meer

vervoeren

vervoeren

vervoeren

ellendig leven

Azijn

Hij kijkt nog steeds naar de foto's in zijn weduwnaarsalbum

Hij herinnert zich nauwelijks hoe dat naakte lichaam eruit zag

vervoeren

vervoeren

vervoeren

ellendig leven

Azijn

Alleen 's nachts en overdag in zijn hoofd

De auto piept nog, de auto, de auto piept nog

vervoeren

vervoeren

vervoeren

ellendig leven

Azijn