Niebla Del Riachuelo - Bebo Valdes, Diego El Cigala

Turbio fondeadero donde van a recalar

Barcos que en el muelle para siempre han de quedar

Sombras que se alargan en la noche del dolor

Turbio fondeadero donde van a recalar

Barcos que en el muelle para siempre han de quedar

Sombras que se alargan en la noche del dolor

Náufragos del mundo que han perdido el corazón

Puentes y cordajes donde el viento viene a aullar

Barcos carboneros que jamás van a zarpar

Sordos cementerios de las naves que al morir

Sueñan sin embargo que a la mar han de partir

Niebla del Riachuelo

Amarrado al recuerdo

Te sigo esperando

Niebla del Riachuelo

De ese amor, para siempre

Me vas alejando

Nunca más volvió

Nunca más la vi

Nunca más su voz nombró mi nombre junto a mí

Esa misma voz que dijo: «Adiós»

Niebla del Riachuelo

Amarrado al recuerdo

Te sigo esperando

Niebla del Riachuelo

De ese amor, para siempre

Me vas alejando

Nunca más volvió

Nunca más la vi

Nunca más su voz nombró mi nombre junto a mí

Esa misma voz que dijo: «Adiós»

Sueña, marinero, con tu viejo bergantin

Bebe tus nostalgias en el sordo cafetin…

Llueve sobre el puerto, mientras tanto mi cancion;

Llueve lentamente sobre tu desolacion…

Anclas que ya nunca, nunca mqs, han de levar

Bordas de lanchones sin amarras que soltar…

Triste caravana sin destino ni ilusion

Como un barco preso en la «botella del figon»…

Schaduwrijke ankerplaats waar ze gaan landen

Boten die voor altijd aan de kade moeten blijven

Schaduwen die langer worden in de nacht van pijn

Schaduwrijke ankerplaats waar ze gaan landen

Boten die voor altijd aan de kade moeten blijven

Schaduwen die langer worden in de nacht van pijn

Castaways van de wereld die hun hart hebben verloren

Bruggen en touwen waar de wind komt huilen

Kolenboten die nooit zullen uitvaren

Dove begraafplaatsen van de schepen die bij het sterven

Ze dromen echter dat ze naar zee moeten

kreek mist

gebonden aan het geheugen

ik wacht nog steeds

kreek mist

Van die liefde, voor altijd

je rijdt me weg

kwam nooit meer terug

Ik heb haar nooit meer gezien

Nooit meer riep zijn stem mijn naam naast me

Diezelfde stem die zei: "Tot ziens"

kreek mist

gebonden aan het geheugen

ik wacht nog steeds

kreek mist

Van die liefde, voor altijd

je rijdt me weg

kwam nooit meer terug

Ik heb haar nooit meer gezien

Nooit meer riep zijn stem mijn naam naast me

Diezelfde stem die zei: "Tot ziens"

Droom, matroos, met je oude brik

Drink je nostalgie in de dovencafet…

Het regent op de haven, ondertussen mijn lied;

Het regent langzaam op je verlatenheid...

Ankers die nooit, nooit meer hoeven te heffen

Borden van aken zonder ligplaatsen om los te laten...

Trieste caravan zonder bestemming of illusie

Als een schip gevangen in de «vijgenfles»...