Unhuman Drama - Deceased

I wish my mind would just slow down to a slightly moving crawl

I’ve seen the terror and watched the dead molest my loved ones gone

With death so pale these ruling monsters will leave their mark on me

As I lose my edge I realize something’s got to give

For a man that fears both life and death what is to be done?

Insane from knowing what awaits an outcome negative

A skeleton that’s incomplete a human shape of fear

Thrown to the powers of death unknown unfolding before my eyes

And with my prayers unanswered they’ll leave me for their kind

And now I know without a doubt that «god» is just a word

A grotesque creed has defiled the land mindless yet in total control

In all my years I’d never dream that earth would come to this

Man no longer «power creature» living beneath the sun

And so my search for heaven shows me that it’s not there

No faith I learn that religion never was waiting for me

Now I’ve no emotion no feeling no cares at all

I’m drained of my only pure life as sorrow claims a soul

There’s little hope and endless pain leaving me broken and weak

Deathlike in trance I’m quickly fading oh God you’ve forsaken me

These are tears of a beaten man that slowly wear my face

The scenes of doom may slightly alter the outcome’s the same

This lonely tale just keeps repeating in circles without an end

A rotting world filled with creatures from hell existing humans damned…

It’s truly over!

I feel all alone in my plead to die and never return again

The need for flesh and malevolence is something I fear to come

And then someone or something grabs me and pulls me from this fright

I suddenly feel unafraid, safe and so alive…

I’m so alive

Is it over?

Did the torture end?

What’s happening?

Please tell me!

Ik wou dat mijn geest zou vertragen tot een licht bewegende kruip

Ik heb de terreur gezien en de doden mijn geliefden zien mishandelen verdwenen

Met de dood zo bleek zullen deze heersende monsters hun stempel op mij drukken

Terwijl ik mijn voorsprong verlies, realiseer ik me dat iets moet geven

Wat moet er gebeuren voor een man die bang is voor leven en dood?

Krankzinnig om te weten wat een negatief resultaat te wachten staat

Een skelet dat incompleet is een menselijke vorm van angst

Gegooid naar de machten van de dood onbekend ontvouwen zich voor mijn ogen

En met mijn gebeden onbeantwoord zullen ze me verlaten voor hun soort

En nu weet ik zonder enige twijfel dat 'god' slechts een woord is

Een groteske geloofsbelijdenis heeft het land verontreinigd, hersenloos maar in totale controle

In al mijn jaren had ik nooit durven dromen dat de aarde hier zou komen

De mens leeft niet langer onder de zon

En dus laat mijn zoektocht naar de hemel me zien dat die er niet is

Nee geloof ik leer dat religie nooit op mij heeft gewacht

Nu heb ik geen emotie geen gevoel geen zorgen meer

Ik ben uitgeput van mijn enige pure leven terwijl verdriet een ziel opeist

Er is weinig hoop en eindeloze pijn waardoor ik gebroken en zwak ben

Doodsgezind in trance vervaag ik snel oh God, je hebt me verlaten

Dit zijn de tranen van een geslagen man die langzaam mijn gezicht draagt

De scènes van doom kunnen de uitkomst enigszins veranderen

Dit eenzame verhaal blijft zich maar herhalen in cirkels zonder einde

Een rottende wereld vol met wezens uit de hel bestaande verdoemde mensen...

Het is echt voorbij!

Ik voel me helemaal alleen in mijn smeekbede om te sterven en nooit meer terug te keren

De behoefte aan vlees en boosaardigheid is iets waar ik bang voor ben

En dan grijpt iemand of iets me vast en haalt me ​​uit deze schrik

Ik voel me ineens niet bang, veilig en zo levend...

Ik leef zo

Het is voorbij?

Is de marteling afgelopen?

Wat is er gaande?

Vertel mij alstublieft!