The Premonition - Deceased

Broken down a nervous wreck yet there are no regrets

All the prestige drains my soul as illness takes to bed

It’s time I need to ease my mind and become new again

So rest my child and be cleansed for breakdown’s not the end

But what is this?

What leads me from my room?

An apparition?

It beckons me!

In this place here I rest while doctors roam the halls

Yet I’m alone inside myself to struggle with my fears

And there it is I can see a shadow on the wall

Calling me towards the end and onwards to the morgue

But the fear it takes my breath away

So near is the lonely world of death

I try to think of other things yet it is always near

I just can’t help but walk its path and end up at the morgue

No, not the morgue!

Not that dreaded place!

The morgue is cold and stinks of death the bodies freezing cold

I feel the grasp of something strange pulling at my soul

The dead just laying on their slabs sends chills right down my spine

And there’s that shadow on the wall its image stains my mind

That shadow, that shadow on the wall

That shadow, that creeping down the wall

What does this tell me of my mind this crazy lunacy

I fear that this is a sign that death is wanting me

That shadow, that shadow on the wall

That shadow, creeping down the wall

That shadow, that shadow on the wall

That shadow, creeping down the wall

Down the wall!

My release from this place should take this all away

My mind has healed up long enough for life it now awaits

So off I’ll go into the sky and ride the flying plane

Back to a place where I belong the soothing hand of fame

But wait it’s that shadow once again my fate is in my own hands

I run away from the boarding plane that takes off in the night

As up in flames death does claim everyone but I

That shadow, that shadow warned me of the end

That shadow, that shadow let me live again

That shadow, that shadow pulled me from the flames

That shadow, a premonition!

Een zenuwslopend wrak afgebroken en toch geen spijt

Al het prestige put mijn ziel uit als ziekte naar bed gaat

Het is tijd dat ik mijn geest moet kalmeren en weer nieuw moet worden

Dus rust mijn kind en gereinigd worden voor een inzinking is niet het einde

Maar wat is dit?

Wat leidt me uit mijn kamer?

Een verschijning?

Het wenkt me!

Op deze plek hier rust ik terwijl dokters door de gangen dwalen

Toch ben ik alleen in mezelf om te worstelen met mijn angsten

En daar is het, ik zie een schaduw op de muur

Belde me tegen het einde en verder naar het mortuarium

Maar de angst dat het me de adem beneemt

Zo dichtbij is de eenzame wereld van de dood

Ik probeer aan andere dingen te denken, maar het is altijd dichtbij

Ik kan het gewoon niet helpen, maar bewandel zijn pad en beland in het mortuarium

Nee, niet het lijkenhuis!

Niet die gevreesde plek!

Het mortuarium is koud en stinkt naar de dood, de lichamen ijskoud

Ik voel de greep van iets vreemds dat aan mijn ziel trekt

De rillingen lopen over mijn rug van de doden die gewoon op hun platen liggen

En daar is die schaduw op de muur, het beeld bevlekt mijn geest

Die schaduw, die schaduw op de muur

Die schaduw, die langs de muur kruipt

Wat zegt dit mij over mijn geest, deze gekke waanzin?

Ik vrees dat dit een teken is dat de dood me wil hebben

Die schaduw, die schaduw op de muur

Die schaduw, kruipend langs de muur

Die schaduw, die schaduw op de muur

Die schaduw, kruipend langs de muur

Onderaan de muur!

Mijn vrijlating van deze plek zou dit allemaal moeten wegnemen

Mijn geest is lang genoeg genezen voor het leven dat hij nu wacht

Dus ik ga de lucht in en rijd met het vliegende vliegtuig

Terug naar een plek waar ik behoor tot de rustgevende hand van roem

Maar wacht, het is weer die schaduw, mijn lot ligt in mijn eigen handen

Ik ren weg van het vliegtuig dat 's nachts opstijgt

Zoals in vlammen opgaat, eist de dood iedereen op, behalve ik

Die schaduw, die schaduw waarschuwde me voor het einde

Die schaduw, die schaduw laat me weer leven

Die schaduw, die schaduw trok me uit de vlammen

Die schaduw, een voorgevoel!