Morbid Shape in Black - Deceased

What lurks as the pesticides spray evil’s dust

Killing life’s roses so red?

Hooded, defeated, as a cloak hides a name

Making my mind demented

It seems to be living, but yet it looks ill

Not moving onward with time

As dawn brings new day, eroding away

The sunlight now shelters my find

Believe, but can I trust my eyes to see?

To see, the unexplained in front of me

To me, this other side I must believe

Believe, that hell is now a part of me

Exhausted, I speak to all with an ear

My story, this vision unseen

I tell of this shape, appearing in black

But no one wants to believe

But they will believe

I live with that day, as only I can

I laugh, but only to hide

This inner fear, that something’s out there

Just haunting forever inside

And time goes on…

Why did I see?

Do you believe?

The highway was dead, my mind was all alone

The grasp of the dawn surrounded me

A tunnel was dug, direct into fright

Leaving me hooked, into death’s own eyes

Hooded shapes float above misplaced

The time frame the flowers are dead

So many ways, to justify and place

Thoughts occuring and conceived

And time goes on…

Morbid shape in black!!!

Wat op de loer ligt als de pesticiden het stof van het kwaad sproeien?

De rozen van het leven zo rood doden?

Met een kap, verslagen, zoals een mantel een naam verbergt

Mijn geest dement maken

Het lijkt te leven, maar toch ziet het er slecht uit

Niet verder gaan met de tijd

Als de dageraad een nieuwe dag brengt, wegeroderen

Het zonlicht beschermt nu mijn vondst

Geloof, maar kan ik erop vertrouwen dat mijn ogen zien?

Om het onverklaarbare voor me te zien

Voor mij, deze andere kant moet ik geloven

Geloof, die hel is nu een deel van mij

Uitgeput spreek ik met een oor tot iedereen

Mijn verhaal, dit ongeziene visioen

Ik vertel over deze vorm, die in het zwart verschijnt

Maar niemand wil geloven

Maar ze zullen geloven

Ik leef met die dag, zoals alleen ik kan

Ik lach, maar alleen om te verbergen

Deze innerlijke angst, dat er iets is

Gewoon voor altijd binnen blijven spoken

En de tijd gaat verder...

Waarom heb ik het gezien?

Geloof je?

De snelweg was dood, mijn geest was helemaal alleen

De greep van de dageraad omringde me

Er is een tunnel gegraven, direct in de schrik

Mij ​​verslaafd achterlatend, in de ogen van de dood

Vormen met een kap zweven boven misplaatst

Het tijdsbestek dat de bloemen dood zijn

Zoveel manieren om te rechtvaardigen en te plaatsen

Gedachten die opkomen en bedacht zijn

En de tijd gaat verder...

Ziekelijke vorm in het zwart!!!