The First Emanation - Deca

We are colder now

We have not love’s first magic here

You come to me quiet

This bulb’s not yet broken out into some

(incomprehensible chatter)

I don’t think that

I think we’re all anguished

We’re all phantom

We’re all unhappy and wretched

Imagination

I push up through the stems of flowers

And step out onto lawns

I’m newly frozen rains

Dropping onto ponds

I am imagination

Though not whether it is a lawn or a universe I am crossing

Some vision of this planet might come and go

Why do you put it to words, this wonder?

Thirsty creatures seeing through mist

New planets floating

I follow the ant in its tree trunk world

I am imagination

When I enter your women they glow

You would pull curtains back on them

But heaven might see it’s only rivals

Are you watching me

In my immensity wander all your senses

I am the paradise never lost

Only you must evaporate before reaching me

Play something else

We hebben het nu kouder

We hebben hier niet de eerste magie van de liefde

Je komt stil naar me toe

Deze lamp is nog niet uitgebroken in sommige

(onbegrijpelijk geklets)

Dat denk ik niet

Ik denk dat we allemaal gekweld zijn

We zijn allemaal fantoom

We zijn allemaal ongelukkig en ellendig

Verbeelding

Ik duw omhoog door de stelen van bloemen

En stap uit op gazons

Ik ben pas bevroren regens

Op vijvers laten vallen

Ik ben verbeeldingskracht

Maar niet of het een gazon of een universum is dat ik oversteek

Een visioen van deze planeet kan komen en gaan

Waarom zeg je het in woorden, dit wonder?

Dorstige wezens die door mist kijken

Nieuwe planeten drijven

Ik volg de mier in zijn boomstamwereld

Ik ben verbeeldingskracht

Als ik je vrouwen binnenstap, gloeien ze

Je zou de gordijnen weer aantrekken

Maar de hemel zou kunnen zien dat het alleen rivalen zijn

Kijk je naar mij

In mijn onmetelijkheid dwalen al je zintuigen af

Ik ben het nooit verloren paradijs

Alleen jij moet verdampen voordat je mij bereikt

Speel iets anders