Epitaph - David McWilliams

Fast as the day is winding down

the night dark as a river

a mist before my weary eyes

no saviour to deliver

an empty mask the easel stands

no painter’s breath to help her

no priest to ease her solitude

no Christ to be her shelter

my tainted blood may serve as hate

to those who live in waiting

unborn undead time murdered me

a child of her creating

time like a running tomb pursues

her whispers softly call me

awake me not my dreams are done

let sleep forgive my folly

Snel als de dag afloopt

de nacht donker als een rivier

een mist voor mijn vermoeide ogen

geen redder om te leveren

een leeg masker staat op de ezel

geen schildersadem om haar te helpen

geen priester om haar eenzaamheid te verlichten

geen Christus om haar toevlucht te zijn

mijn bezoedelde bloed kan als haat dienen

voor degenen die in afwachting zijn

ongeboren ondode tijd heeft me vermoord

een kind van haar creatie

tijd zoals een lopend graf najaagt

haar gefluister roept me zachtjes

maak me wakker niet mijn dromen zijn gedaan

laat slapen, vergeef mijn dwaasheid