Vienne la pluie - Daniel Balavoine

Vienne la pluie

Vienne le vent

Le soleil ne me sert à rien

Mes notes se perdent aux larmes de mes yeux

Ça ne m’empêche pas d'être amoureux

Vienne la pluie

Vienne le vent

Le soleil ne me sert à rien

Et s’ils m’ont dit que j’allais mourir

Ça ne m’empêche pas d'être amoureux

Vienne la pluie

Vienne le vent

Ma tête m’abandonne un peu

Mes notes se troublent aux regards des heureux

Ça ne m’empêche pas d'être amoureux

Vienne la pluie

Vienne le vent

Et si le printemps s’en souvient

Il dira que huit jours après ma mort

Des larmes sur mon cœur coulaient encore

Pourtant, je suis amoureux, amoureux

Amoureux, amoureux

Vienne la pluie, vienne la pluie

Et le vent, et le vent, et le vent, et le vent

Vienne la pluie, vienne la pluie

Et le vent, et le vent, et le vent, et le vent

Kom de regen

Kom de wind

De zon doet me geen goed

Mijn aantekeningen gaan verloren in de tranen van mijn ogen

Dat weerhoudt me er niet van om verliefd te zijn

Kom de regen

Kom de wind

De zon doet me geen goed

En als ze me zouden vertellen dat ik dood zou gaan

Dat weerhoudt me er niet van om verliefd te zijn

Kom de regen

Kom de wind

Mijn hoofd geeft het een beetje op

Mijn cijfers worden troebel in de ogen van de gelukkige

Dat weerhoudt me er niet van om verliefd te zijn

Kom de regen

Kom de wind

En als de lente het zich herinnert

Hij zal zeggen dat acht dagen na mijn dood

Tranen in mijn hart vloeiden nog steeds

Toch ben ik verliefd, verliefd

Verliefd, verliefd

Kom de regen, kom de regen

En de wind, en de wind, en de wind, en de wind

Kom de regen, kom de regen

En de wind, en de wind, en de wind, en de wind