Un enfant assis attend la pluie - Daniel Balavoine

La braise cachée de cendres est en vie

Comme la fleur

Éblouie

Timidement sort de l’ortie

L’horizon se déplie

En ouvrant son toit

Le ciel enfante un soleil qui tire

La mémoire de l’oubli

Et les yeux grands ouverts

Délivrés de la nuit

Je sais que quelque part

Un enfant assis

Attend la pluie

L’enfant séché sur le sol d’Erythrée

Les traits tirés

Tire un trait

Sur cette terre aride et ridée

Dont il a hérité

En refermant son toit

Le ciel enterre un soleil qui meurt

Mais la mémoire survit

Et les yeux grands ouverts

Prisonniers de la nuit

Il me reste l’image

De ce corps meurtri

Qui pousse un cri

Entend ce cri

Entend ce cri

Son lit de poussière a besoin de pluie

Fleuve de pierre

De ces yeux lunaires

Ses larmes sèches n’ont pas de prix

Tombe la pluie

Entend ce cri

Entend ce cri

Son lit de poussière a besoin de pluie

Fleuve de pierre

De ces yeux lunaires

Ses larmes sèches n’ont pas de prix

Tombe la pluie

De verborgen as van as leeft

Zoals de bloem

verblind

Komt schuchter uit de brandnetel

De horizon ontvouwt zich

Zijn dak openen

De lucht baart een zon die schiet

De herinnering aan de vergetelheid

En ogen wijd open

Van de nacht bezorgd

ik weet ergens

Een zittend kind

wacht op de regen

Het kind droogde op op de grond van Eritrea

De getekende lijnen

teken een lijn

Op dit dorre en gerimpelde land

die hij heeft geërfd

Zijn dak sluiten

De lucht begraaft een stervende zon

Maar de herinnering overleeft

En ogen wijd open

Gevangenen van de nacht

Ik blijf achter met de foto

Van dit gekneusde lichaam

Wie slaakt een kreet

Hoor die kreet

Hoor die kreet

Zijn stofbed heeft regen nodig

rivier van steen

Van die maanogen

Haar droge tranen zijn onbetaalbaar

Val de regen

Hoor die kreet

Hoor die kreet

Zijn stofbed heeft regen nodig

rivier van steen

Van die maanogen

Haar droge tranen zijn onbetaalbaar

Val de regen