Pauvre Nicolas - Daniel Balavoine

Pauvre Nicolas s’en allait à l'école

Quant il avait fini de boire son bol

De chocolat, pauv’Nicolas

En passant par l’avenue Casanova

Avec son cartable et son écharpe en soie

Parlait tout bas, pauv’Nicolas

C’est pas ma faute à moi

Si c’est comme ça

Il était encore perdu dans ses rêves

Et les autres élèves

Pensaient qu’il venait du pays des fous

Des mots de velours coulaient de ses lèvres

En torrent d’amour flou

Il voulait construire un monde sans soldat

Et décorer tous les déserts de lilas

Et de vermeilles, pauv’Nicolas

Il pensait qu’il fallait se mettre d’accord

Pour qu’un matin le soleil se lève au nord

De ses merveilles pauv’Nicolas

Il ne comprenait pas pourquoi

Les gens le montraient du doigt

C’est pas ma faute à moi

Si c’est comme ça

Arme Nicolas ging naar school

Toen hij klaar was met het drinken van zijn kom

Chocolade, arme Nicholas

Via Casanova Avenue

Met haar tas en haar zijden sjaal

Rustig gesproken, arme Nicolas

Het is niet mijn schuld

Als het zo is

Hij was nog steeds verdwaald in zijn dromen

En de andere studenten

Dacht dat hij uit het land der dwazen kwam

Fluwelen woorden stroomden van haar lippen

In een stortvloed van vage liefde

Hij wilde een wereld bouwen zonder soldaten

En versier alle woestijnen met seringen

En van vermiljoen, arme Nicolas

Hij dacht dat we het eens moesten worden

Voor één ochtend zal de zon opkomen in het noorden

Van zijn wonderen arme Nicolas

Hij begreep niet waarom

Mensen wezen ernaar

Het is niet mijn schuld

Als het zo is