La réponse - Daniel Balavoine

J’ai reçu ta lettre

Et de ma fenêtre

Quand je les ai vus t’emmener

Ma tête s’est voûtée

Les pleures que j’avais sur les mains

S’essoufflaient courant vers les tiens

Qui se refermaient derrière toi

En étouffant tout ce qui restait de ma voix

Des sentiments bâtards

A caresser le ciel

Ou encore à flirter les trottoirs

Me poussent vers Viertel

Pour essayer de te revoir

Pour ne pas bluffer mon espoir

Je me cogne la tête au mur

Et j’irrite mes larmes sures

Sur son armure

Et puis je serre les dents

Crois-moi, ne l’oublie pas, compte sur moi

Embrasse nos parents

Dis-leur que je suis leur enfant

Et de ma fenêtre

Je t'écris ma lettre

J’ai trop de mal à m’endormir

Et si mon sang dévire

C’est le fumée que je respire

Et qui me pousse à revenir

Du côté du mur à Viertel

En espérant que tu passeras par le ciel

Et quand je me sens fort

Je parle aux miradors

Et si je sais qu’ils te surveillent

C’est qu’ils tuent mon sommeil

En m’empêchant de t’embrasser

En éclairant ce pauvre baiser

Que je t’envoie par courrier

De ce côté de BERLIN qu’ils t’ont enlevé

Il faut que je serre les dents

Crois-moi, pardonne-moi, si je ne viens pas

Embrasse nos parents

Crie-leur que je suis leur enfant

Ik heb je brief ontvangen

En vanuit mijn raam

Toen ik zag dat ze je meenamen

Mijn hoofd is gebogen

De tranen die ik op mijn handen had

Waren buiten adem en renden naar de jouwe

die achter je aan het sluiten waren

Verstikkend alles wat er nog over was van mijn stem

bastaard gevoelens

Om de lucht te strelen

Of flirt op de trottoirs

Rijd me naar Viertel

Om te proberen je weer te zien

Om mijn hoop niet te bluffen

Ik stoot mijn hoofd tegen de muur

En ik irriteer mijn zure tranen

Op zijn harnas

En dan bijt ik op mijn tanden

Vertrouw me, vergeet het niet, reken op me

Kus onze ouders

Vertel ze dat ik hun kind ben

En vanuit mijn raam

Ik schrijf je mijn brief

Ik heb te veel moeite om in slaap te vallen

En als mijn bloed draait

Het is de rook die ik inadem

En zorgt ervoor dat ik terugkom

Aan de zijkant van de muur in Viertel

In de hoop dat je door de lucht gaat

En als ik me sterk voel

Ik praat met de wachttorens

En als ik weet dat ze naar je kijken

Het is dat ze mijn slaap doden

Door te voorkomen dat ik je kus

Verlicht deze arme kus

Die ik je per post toestuur

Deze kant van BERLIJN waar ze je hebben gekidnapt

Ik moet op mijn tanden bijten

Vertrouw me, vergeef me, als ik niet kom

Kus onze ouders

Schreeuw naar ze, ik ben hun kind