La lettre à Marie - Daniel Balavoine

L’ombre des arbres a changé de couleurs

Le grande table envahie de fumeurs

S’allonge et se partage

Et se partage à contre cœur

L’ombre des arbres a pris un air boudeur

A quatre pattes au milieu des buveurs

J’avance et m’interroge

Le docteur me guette

Son œil me parle

Ses bras me démêlent de ce brouillard

Je me réveille un peu plus chaque soir

J’ai chaud aux mains Marie

Tu vois ça s’arrange

Le mal est fini

Le docteur me l’a dit

On vivra dans la musique

Et entre le mur et l’oubli

On peut reprendre le voyage

Aujourd’hui je suis guéri

J’ai vu Axel et sa fiancée Lilli

Il est question qu’un jour ils se marient

Elle est encore enceinte

Encore enceinte et c’est joli

Petite Jeanne a douze ans et demi

Quel âge aurait notre frère aujourd’hui

Ici sa place est vide

On vit de silence

Et son visage

Dans nos existences

Parle et Sourit

Son cri s’efface un peu plus chaque nuit

J’ai chaud aux mains Marie

Tu vois ça s’arrange

Le mal est fini

Le docteur me l’a dit

On vivra dans la musique

Et entre le mur et l’oubli

On peut reprendre le voyage

Aujourd’hui je suis guéri

De schaduw van de bomen veranderde van kleur

De grote tafel overspoeld met rokers

Legt neer en deelt

En met tegenzin deelt

De schaduw van de bomen kreeg een sombere uitstraling

Op handen en voeten onder de drinkers

Ik ga vooruit en vraag me af

De dokter houdt me in de gaten

Zijn oog spreekt tot mij

Zijn armen ontwarren me uit deze mist

Ik word elke nacht een beetje meer wakker

Mijn handen zijn warm Marie

Je ziet dat het lukt

Het kwaad is voorbij

De dokter vertelde me

We zullen in de muziek leven

En tussen de muur en de vergetelheid

We kunnen de reis hervatten

Vandaag ben ik genezen

Ik zag Axel en zijn verloofde Lilli

Er is sprake dat ze op een dag zullen trouwen

Ze is nog steeds zwanger

Nog steeds zwanger en het is mooi

Kleine Jeanne is twaalf en een half jaar oud

Hoe oud zou onze broer vandaag zijn?

Hier is zijn plaats leeg

We leven in stilte

en zijn gezicht

In onze levens

Praat en lach

Haar huilen vervaagt elke nacht een beetje meer

Mijn handen zijn warm Marie

Je ziet dat het lukt

Het kwaad is voorbij

De dokter vertelde me

We zullen in de muziek leven

En tussen de muur en de vergetelheid

We kunnen de reis hervatten

Vandaag ben ik genezen