France - Daniel Balavoine

France, tu danses avec moi

Caresse mes doigts

Danse dans mes bras

Dans ce silence

Qui parle si bas

Ne me trompe pas

Ne me trahi pas

Fais-moi confiance

Je suis avec toi

Et surtout ne les écoute pas

Ils aimeraient bien tous te séduire

A n’importe quel prix

Pour que tu leur donnes ta voix

France, je ne reconnais

Ni mon côté gauche

Ni mon côté droit

Et quand je pense

A tous ces français

Qui voudraient t’aimer

Mais ne peuvent pas

Les mots de sciences

Qui vont t'étouffer

Viennent de gens qui ne respirent pas

Qui ne t’offrent aucune délivrance

N’oublie pas

France, tous ces mots pour un public

France, tous ces mots démagogiques

Je voulais te prévenir

Et depuis longtemps déjà

Qu’ils ne font que te mentir

Mais je gardais tout pour moi

J’avais trop peur des lois

France, si tu meurs demain

Tu sauras au moins

Que ce n’est pas moi

Qui tient le manche

De cette arme blanche

Qui au creux des reins

Te transpercera

Et sur tes hanches

Mortes de chagrin

Ils viendront pour essuyer leurs mains

Et pour cacher ta poitrine prieront

Sur tes seins

France, tous ces mots pour un public

France, tous ces mots démagogiques

Ça faisait longtemps déjà

Que je voulais te dire ça

Mais je n’osais vraiment pas

De peur qu’on ne me croît pas

Qu’on se moque de moi

De peur qu’on ne me croît pas

Qu’on se moque de moi

Frankrijk, je danst met mij

Streel mijn vingers

Dans in mijn armen

In deze stilte

Wie praat zo laag

Bedrieg me niet

Verraad me niet

Geloof me

ik ben met jou

En luister niet naar hen

Ze willen je allemaal graag verleiden

Wat de prijs ook is

Voor jou om ze je stem te geven

Frankrijk, ik herken het niet

noch mijn linkerkant

noch mijn rechterkant

En als ik denk

Aan al die Fransen

wie wil er van je houden

Maar kan niet

wetenschappelijke woorden

wie zal je verstikken?

Kom van mensen die niet ademen

die je geen verlossing bieden

Vergeet niet

Frankrijk, al deze woorden voor een publiek

Frankrijk, al deze demagische woorden

Ik wilde je waarschuwen

En al heel lang

Dat ze gewoon tegen je liegen

Maar ik hield het allemaal voor mezelf

Ik was te bang voor de wetten

Frankrijk, als je morgen sterft

Dan weet je het tenminste

Dat ik het niet ben

Wie houdt het handvat vast?

Van dit scherpe wapen

Wie in de holte van de nieren?

Zal je doorboren

En op je heupen

dood van verdriet

Ze zullen komen om hun handen af ​​te vegen

En om je borst te verbergen zal bidden

op je borsten

Frankrijk, al deze woorden voor een publiek

Frankrijk, al deze demagische woorden

Het is lang geleden

Dat ik je dit wilde vertellen

Maar ik durfde echt niet

Opdat ze me niet geloven

Zet me voor schut

Opdat ze me niet geloven

Zet me voor schut